اول دعا براي حضرت مهدي


سيّد ابن طاوس رضي الله عنه به سند معتبر از عباد مدائني(مدني) روايت كرده است كه گفت:
روزي به خدمت حضرت امام جعفر صادق عليه السلام رفتم در مدينه، در هنگامي كه آن حضرت از نماز ظهر فارغ شده بود؛ ديدم كه دستها به سوي آسمان بلند كردند و اين دعا خواندند:
«أَيْ سامِعَ كُلِّ صَوْتٍ أَيْ جامِعَ كُلِّ فَوْتٍ أَيْ بْارِئَ كُلِّ نَفْسٍ بَعْدَ الْمَوْتِ أَيْ باعِثُ أَيْ وارِثُ أَيْ سَيِّدَ السَّادَةِ(السادات) أَيْ إِلهَ الْآلِهَةِ أَيْ جَبَّارَ الْجَبابِرَةِ أَيْ مَلِكَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ أَيْ رَبَّ الأَرْبابِ أَيْ مَلِكَ الْمُلُوكِ أَيْ بَطَّاشُ أَيْ ذا الْبَطْشِ الشَّديدْ أَيْ فَعَّالاً لِما يُريدُ أَيْ مُحْصِيَ عَدَدِ الأَنْفاسِ وَ نَقْلِ الأَقْدامِ أَيْ مَنِ السِّرُ عِنْدَهُ عَلاْنِيَةٌ أَيْ مُبْدِئُ أَيْ مُعيدُ أَسْئَلُكَ بِحَقِّكَ عَلي خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ بِحَقِّهِمُ الَّذي أَوْجَبْتَ لَهُمْ عَلي نَفْسِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ (و اله) وَ أَهْلِ بَيْتِه وَ أَنْ تَمُنَّ عَلَيَّ السَّاعَةَ بِفَكاكِ رَقَبَتي مِنَ النَّارِ وَ أَنْجِزْ لِوَلِيِّكَ وَ ابْنِ وَلِيِّكَ(نبيّك) الدَّاعي إِلَيْكَ بِإِذْنِكَ وَ أَمينِكَ في خَلْقِكَ وَ عَيْنِكَ في عِبادِكَ وَ حُجَّتِكَ عَلي خَلْقِكَ عَلَيْهِ صَلَواتُكَ وَ بَرَكاتُكَ وَعْدَهُ اَللَّهُمَّ أَيِّدهُ بِنَصْرِكَ وَ انْصُرْ عَبْدَكَ وَ قَوِّ أَصْحابَهُ(وفِق لِأصحابه) وَ صَبِّرْهُمْ وَ افْتَحْ لَهُم مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصيراً وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ أَمْكِنْهُ مِنْ أَعدائِكَ وَ أَعْداءِ رَسُولِكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ؛(1)
- اي شنونده ي هر صدا، اي گردآورنده ي هر امري كه از دست رفته باشد [اي گردآورنده ي امور پراكنده] اي آفريننده ي هر جاندار بعد از مرگ، اي برانگيزاننده، اي وارث، اي سرور سروران، اي معبود معبودها، اي سركش بر سركشان، اي فرمانرواي دنيا و آخرت، اي پروردگار پروردگاران، اي پادشاه پادشاهان، اي خدايي كه سخت با سلطه و چيرگي مي گيري، اي خدايي كه هر چه را بخواهي بي درنگ انجام مي دهي، اي شمارنده ي شماره ي نفسها و گامهاي برداشته شده، اي خدايي كه نهان در نزد تو آشكار است، اي آغازگر، اي برگرداننده، به حقي كه بر برگزيدگان از خلقت داري و به حقي كه نسبت به ايشان بر خود واجب فرموده اي، از تو مسألت دارم كه بر محمد و اهل بيت او درود فرستي، و در همين لحظه به آزادي ام از آتش جهنم منت نهي و به وعده ي ولي ات و پسر پيامبرت كه به اذن تو بندگان را به سويت مي خواند، و امين تو در ميان خلق، و حجت و راهنماي تو بر خلق مي باشد - كه درودها و بركاتت بر او باد - وفا نمايي، خداوندا، به ياري خويش او را ياري فرما، و آن بنده ات را ياوري كن، و يارانش را نيرومند [يا: موفق] فرما، و آنان را شكيبا گردان و از جانب خويش تسلط ياري گري براي ايشان عنايت فرما، و در فرج و ظهور او تعجيل فرما، و او را بر دشمنانت و دشمنان رسولت چيره گردان، اي مهربانترين مهربانان.» (2)

پاورقي

1- فلاح السائل، ص 170.
2- ادب حضور، ترجمه فلاح السائل، سيد بن طاووس (ره)، ص302-303.

بازگشت