چهل و هفتم


شيخ كراجكي روايت كرده است:
حضرت رسول صلي الله عليه وآله بعد از نمازها اين دعا مي خواندند:
«اَللَّهُمَّ اِنّي اَعُوذُ بِكَ مِنْ عِلْمٍ لا يَنْفَعُ وَ قَلْبٍ لايَخْشَعُ وَ نَفْسٍ لا تَشْبَعُ وَ دُعاءٍ لا يُسْمَعُ اَللَّهُمَّ اِنّي اَعُوذُ بِكَ مِنْ هؤُلاءِ الْاَرْبَعِ؛ خدايا به تو پناه مي برم از دانشي كه سود نمي دهد، و از دلي كه خشوع و فروتني ندارد، و از نفسي كه سير نمي شود، و از نيايشي كه اجابت نمي شود. بار خدايا از اين چهار چيز به تو پناه مي برم.»(1)

پاورقي

1- مقباس المصابيح، علامه مجلسي، ص85.

بازگشت