نهم


شيخ كليني و ابن بابويه و ديگران به سندهاي معتبر از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام روايت كرده اند:
«شيبه هذلي» به خدمت حضرت رسول صلي الله عليه وآله آمد و گفت: يا رسول اللَّه! من پير شده ام، و قوّتم وفا نمي كند به اعمالي كه قبل از اين خود را به آن عادت داده بودم از نماز و روزه و حج و جهاد؛ پس تعليم كن مرا كلامي كه خدا مرا به آن نفع بخشد، و بر من سبك و آسان باشد.
حضرت فرمود كه: بار ديگر بگو. او سه مرتبه اين سخن را اعاده كرد. پس حضرت فرمود كه: نماند بر دور تو درختي و كلوخي مگر آن كه گريست بر تو براي ترحّم بر تو.
هر گاه از نماز صبح فارغ شوي ده مرتبه بگو: «سُبْحانَ اللَّهِ الْعَظيمِ وَ بِحَمْدِه وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلّا بِاللَّهِ الْعَليّ الْعَظيمِ» تا خدا تو را عافيت دهد به بركت اين دعا از كوري و ديوانگي و خوره و پيسي و پريشاني و خرف شدن.
شيبه گفت: يا رسول اللَّه! اين براي دنياي من است، براي آخرت من چيزي بفرماي.
فرمود: مي گويي بعد از هر نماز:
«أللَّهُمَّ اهْدِني مِنْ عِنْدِكَ وَ أفِضْ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ انْشُرْ عَلَيَّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ أنْزِلْ عَلَيَّ مِنْ بَرَكاتِكَ؛
خدايا! مرا از ناحيه ي خويش هدايت فرما، و از فضل و بخششت بر من فروريز، و از رحمتت بر من بگستر، و از بركاتت بر من فروفرست.»
پس حضرت فرمود كه اگر بر اين دعا مواظبت نمايد و عمداً ترك نكند تا وقت مردن، چون به صحراي محشر درآيد هشت در بهشت براي او گشوده شود كه از هر دري كه خواهد داخل شود.
و دعاي اخير به اسانيد معتبره ديگر وارد شده.(1)

پاورقي

1- مقباس المصابيح، علامه محمدباقر مجلسي، ص60-61.

بازگشت