و به سندهاي معتبر از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام منقول است كه: حق - سبحانه و تعالي - در سه ساعت شب و سه ساعت روز، خود را به مجد و بزرگواري ياد مي كند، و سه ساعتِ روز از وقت چاشت است تا اوّل ظهر، و سه ساعتِ شب ثلث آخرِ شب است تا صبح، هر بنده مؤمن كه اين تمجيد را بخواند و دلش با خدا باشد البتّه حق تعالي حاجت او را برآورد؛ و اگر شقي و بد عاقبت باشد اميد دارم كه سعادتمند و نيكو عاقبت گردد.
مؤلف گويد كه: اگر در اين ساعتهاي روز و شب اين دعا را بخواند مناسب تر خواهد بود. اين است دعا:
«أَ نْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَ نْتَ رَبُّ الْعالَمينَ أَ نْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ أَ نْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَ نْتَ الْعَلِيُّ الْكَبيرُ أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَ نْتَ مَلِكُ (مالِك) يَوْمِ الدّينِ أَ نْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَ نْتَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلّا اَ نْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ اَ نْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلّا اَ نْتَ مِنْكَ (إليك) بَدْئُ كُلِّ شَيْ ءٍ وَ اِلَيْكَ يَعُودُ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلّا اَ نْتَ لَمْ تَزَلْ وَ لا تَزالُ اَ نْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ خالِقُ الْخَيْرِ وَ الشَّرِّ أَنْتَ اللَّهُ لا إِلهَ اِلّا أَ نْتَ خالِقُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ أَ نْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَ نْتَ الْأَحَدُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ أَ نْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَ نْتَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ أَ نْتَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَكَ الْأَسْماءُ الْحُسْني يُسَبِّحُ لَكَ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَ نْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ أَ نْتَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا أَ نْتَ الْكَبيرُ الْمُتَعالُ وَ الْكِبْرِياءُ رِداؤُكَ.»
و ابن بابويه - عليه الرحمه - به سند صحيح (معتبر) از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است كه: هر بنده اي كه هر روز هفت مرتبه بگويد: «اَسْأَلُ اللَّهَ الْجَنَّةَ وَ أعُوذُ باللَّهِ مِنَ النَّارِ»، جهنّم گويد: خدايا! او را از من پناه ده.
و به سند معتبر ديگر از آن حضرت روايت كرده است كه: اگر مؤمني در يك روز چهل گناه (كبيره) بكند، پس از روي ندامت و پشيماني اين استغفار را بخواند خدا گناهان او را بيامرزد: «اَسْتَغْفِرُاللَّهَ الَّذي لا اِلهَ اِلّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ بَديعُ السَّمواتِ وَ الْاَرْضِ ذَا الْجَلالِ وَ الْاِكْرامِ وَ اَسْئَلُهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيَّ.»
همچنين به سند معتبر از آن حضرت روايت كرده است كه: هر كه هر روز هفت مرتبه بگويد: «اَلْحَمْدُللَّهِ عَلي كُلِّ نِعْمَةٍ كانَتْ اَوْ هِيَ كائِنَةٌ» اداي شكر نعمت هاي گذشته و آينده كرده باشد.
و همچنين به سند معتبر از آن حضرت روايت كرده است كه: هر كه هر روز بيست و پنج مرتبه بگويد: «اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ الْمُسْلِمينَ وَ الْمُسْلِماتِ» حق تعالي به عدد هر مؤمن كه گذشته، و هر مؤمن كه آيد تا روز قيامت، حسنه در نامه عملش بنويسد، و به آن عدد گناه از او محو كند، و درجه اي در بهشت براي او بلند كند.
و ايضاً به سند معتبر ديگر از آن حضرت روايت كرده است كه: هر كه هر روز صد مرتبه بگويد: «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللَّهِ» حق تعالي هفتاد نوع از بلا را از او دور گرداند كه كمترِ آنها همّ و غم باشد؛ و به روايت ديگر: هرگز پريشان نشود.

كليني و ديگران به سندهاي حسن و معتبر از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده اند كه:
حضرت رسول صلي الله عليه و آله هر روز هفتاد بار مي گفت: «اَسْتَغْفِرُاللَّهَ» و هفتاد مرتبه: «أتُوبُ إلَي اللَّهِ».
و در كشف الغمّه و امالي شيخ طوسي به سند معتبر روايت شده است كه: حضرت رسول صلي الله عليه وآله فرمود: كه هر كه هر روز صد مرتبه بگويد: «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبينُ» امان يابد از فقر و وحشت قبر، و توانگري رو به او آورد، و درهاي بهشت بر روي او گشوده شود.
و در امالي: «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ الْحَقُّ الْمُبينُ» است و در ثواب الأعمال و محاسن برقي سي مرتبه روايت كردند.
و قطب راوندي در دعوات خود روايت كرده است از حضرت امام رضا عليه السلام كه: حضرت رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمود كه: هر كه خواهد كه او را زياده از مجاهدات در ملاء أعلي ثنا گويند پس هر روز اين دعا بخواند؛ اگر حاجتي داشته باشد برآورده شود، و اگر دشمني داشته باشد بر او غالب گردد، و اگر قرضي داشته باشد ادا شود، و اگر غمي و همّي داشته باشد زايل گردد؛ و اين دعا از هفت آسمان بالا رود تا در لوح محفوظ براي او نوشته شود.
اين است دعا:
«سُبْحانَ اللَّهِ كَما يَنْبَغي للَّهِ وَ الْحَمْدُللَّهِ كَما يَنْبَغي للَّهِ وَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ كَما يَنْبَغي للَّهِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللَّهِ وَ صَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ عَلي اَهْلِ بَيْتِهِ وَ جَميعِ الْمُرْسَلينَ وَ النَّبِيّينَ حَتَّي يَرْضَي اللَّهُ.»
و در بلدالأمين از حضرت رسول صلي الله عليه وآله روايت كرده است كه: هر كه هر روز ده مرتبه بگويد: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ» از گناهان بيرون آيد مانند روزي كه از مادر متولد شده باشد؛ و خدا از او دفع كند هفتاد نوع بلا را كه از جمله آنها ديوانگي و خوره و پيسي و فالج بوده باشد؛ و حق تعالي هفتاد هزار ملك موكّل گرداند كه براي او استغفار كنند.
و از حضرت صادق عليه السلام منقولست كه: هر كه هر روز صد مرتبه بگويد: «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللَّهِ (العَليِّ العظيم)» تنگدستي و فقر او را درنيابد؛ و هر كه هر روز صد مرتبه بگويد: «سُبْحانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُللَّهِ وَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ اَكْبَرُ» حق تعالي بدنش را بر آتش جهنّم حرام گرداند.
و در بلدالأمين از حضرت رسول صلي الله عليه وآله روايت كرده است كه: هر كه هر روز ده مرتبه اين دعا بخواند حق تعالي چهار هزار گناه كبيره او را بيامرزد، و او را از سكرات موت (مرگ) و فشار قبر و صد هزار هول قيامت نجات دهد، و از شرّ شيطان و لشكرهاي او محفوظ گردد، و قرضش ادا شود، و غمّ و همّش زايل گردد. اينست دعا:
»اَعْدَدْتُ لِكُلِّ هَوْلٍ لا اِلهَ اِلّا اللَّهُ وَ لِكُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ ما شاءَ اللَّهُ وَ لِكُلِّ نِعْمَةِ اَلْحَمْدُللَّهِ وَ لِكُلِّ رَخاءٍ (و شدّة) الشُّكْرُ للَّهِ وَ لِكُلِّ اُعْجُوبَةٍ سُبْحانَ اللَّهِ وَ لِكُلِّ ذَنْبٍ اَسْتَغْفِرُاللَّهَ وَ لِكُلِّ مُصيبَةٍ اِنَّا للَّهِ وَ اِنَّا اِلَيْهِ راجِعُونَ وَ لِكُلِّ ضيقٍ حَسْبِيَ اللَّهُ وَ لِكُلِّ قَضاءٍ وَ قَدَرٍ تَوَكَّلْتُ عَلَي اللَّهِ وَ لِكُلِّ عَدُوٍّ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ وَ لِكُلِّ طاعَةٍ وَ مَعْصِيَةٍ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ.»
و كليني و ابن بابويه و برقي - رحمة اللَّه عليهم - به سندهاي معتبر از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده اند كه: هر كه هر روز ده مرتبه اين دعا بخواند حق تعالي چهل و پنج هزار حسنه براي او بنويسد، و چهل و پنج هزار گناه از او محو كند، و چهل و پنج هزار درجه در بهشت براي او بلند كند، و حرزي باشد در آن روز براي او از شرّ شيطان و ظالمان، و متصرّف نشود او را و احاطه نكند به او گناه كبيره. و به روايت ديگر: چنان باشد كه دوازده مرتبه قرآن را ختم كرده باشد، و خدا در بهشت خانه از براي او بنا كند؛ و در روايت ابن بابويه ده بار نيست.
اين است دعا: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ اِلهاً واحِداً اَحَداً صَمَداً لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً.»
و در ثواب الأعمال و محاسن و كافي از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده اند كه: حضرت رسول صلي الله عليه وآله گفت: هر كه هر روز پانزده مرتبه بگويد: «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ حَقّاً حَقّاً لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ ايماناً وَ تَصْديقاً لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ عُبُودِيَّةً وَ رِقّاً» حق تعالي روي رحمت خود را از او نگرداند تا داخل بهشت گرداند او را.
و در محاسن برقي از حضرت رسول صلي الله عليه وآله روايت كرده است كه: هر كه هر روز صد مرتبه: «سُبْحانَ اللَّهِ» بگويد بهتر باشد از صد شتر براي كعبه قرباني كردن؛ و هر كه صد مرتبه: «اَلْحَمْدُللَّهِ» بگويد بهتر باشد از آن كه صد اسب با زين و لجام در راه خدا بفرستد؛ و هر كه صد مرتبه: «لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ» بگويد كسي از او عملش نيكوتر نباشد مگر كسي كه بيشتر بگويد.
قطب راوندي روايت كرده است كه: در بني اسرائيل عابدي بود كه سالها عبادت حق تعالي كرده بود؛ روزي دعا كرد كه پروردگارا! مي خواهم حال خود را نزد تو بدانم، اگر عملهاي مرا پسنديده باشي ديگر از آن عمل بسيار بكنم، و الّا پيش از مرگ توبه كنم.
حق تعالي ملكي به نزد او فرستاد و گفت: تو را نزد خدا هيچ عمل خيري نيست. گفت: پروردگارا! عبادتهاي من چه شد؟ ملك گفت: هر كار خير كه مي كردي به مردم خبر مي دادي و مي خواستي مردم تو را نيك دانند و به نيكي ياد كنند؛ اكنون ثواب تو همان است كه خود براي عمل خود راضي شدي. اين سخن بر عابد بسيار گران آمد، و محزون و نالان شد.
پس بار ديگر ملك آمد و گفت حق تعالي مي فرمايد كه: الحال خود را از من بخر، بعد از اين هر روز به عدد هر رگي از رگهاي بدن خود تصدّقي بكن.
گفت: چگونه توانم چنين كاري كرد؟
فرمود كه هر روز سيصد و شصت مرتبه به عدد رگهاي بدن خود بگو:
«سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُللَّهِ وَ لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ اَكْبَرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِاللَّهِ.»
گفت: پروردگارا! زياده بفرماي، فرمود: اگر زياده بگويي ثواب را بيشتر خواهم داد.
و كليني به سند معتبر از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است كه: حضرت رسالت صلي الله عليه وآله هر روز به عدد رگهاي بدن، سيصد و شصت (و شش) مرتبه مي گفت: «اَلْحَمْدُللَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ كَثيراً عَلي كُلِّ حالٍ.»
و به روايت ديگر از آن حضرت عليه السلام منقول است كه: هر كه در دو ماه پياپي هر روز چهار صد مرتبه اين دعا بخواند، خدا علم بسيار يا مال بسيار او را كرامت فرمايد. اينست دعا: «اَسْتَغْفِرُاللَّهَ الَّذي لا اِلهَ اِلّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ بَديعُ السَّمواتِ وَ الْاَرْضِ مِنْ جَميعِ ظُلْمي وَ جُرْمي وَ اِسْرافي عَلي نَفْسي وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ.»
و شيخ طوسي و ديگران روايت كرده اند كه: سنّت است هر روز اين دعا بخواند:
«اَللَّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الْمُشْرِقِ الْحَيِّ الْباقِي الْكَريمِ وَ اَسْئَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الْقُدُّوسِ الَّذي اَشْرَقَتْ بِهِ السَّمواتُ وَ انْكَشَفَتْ بِهِ الظُّلُماتُ وَ صَلُحَ عَلَيْهِ اَمْرُ الْاَوَّلينَ وَ الْآخِرينَ اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِه وَ اَنْ تُصْلِحَ لي شَأْني كُلَّهُ.»
و كفعمي از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام روايت كرده است كه: هر كه هر روز اين دعا بخواند حق تعالي امور دنيا و آخرت او را كفايت كند: «بِسْمِ اللَّهِ حَسْبِيَ اللَّهُ تَوَكَّلْتُ عَلَي اللَّهِ اَللَّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ خَيْرَ اُمُوري كُلِّها وَ اَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْيِ الدُّنْيا وَ عَذابِ الْآخِرَةِ.»
و همچنين روايت كرده است كه: هر كه هر روز هفت مرتبه اين دعا بخواند امور دنيايي و عقبايي او كفايت شود: «حَسْبِيَ اللَّهُ رَبّيَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ.»
و همچنين روايت كرده است كه: هر كه در عرض يك سال هر روز يك مرتبه اين دعا بخواند، نميرد تا جاي خود را در بهشت ببيند: «سُبْحانَ الدَّائِمِ الْقائِمِ سُبْحانَ الْقائِمِ الدَّائِمِ سُبْحانَ الْواحِدِ الْاَحَدِ سُبْحانَ الْفَرْدِ الصَّمَدِ سُبْحانَ الْحَيِّ الْقَيُّومِ سُبْحانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِه سُبْحانَ الْحَيِّ الَّذي لا يَمُوتُ سُبْحانَ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ سُبْحانَ رَبِّ الْمَلائِكَةِ وَ الرُّوحِ سُبْحانَ العَلِيِّ الْاَعْلي سُبْحانَهُ وَ تَعالي.» (1)