تكبيرات
مستحب است كه بعد از سلام نماز فريضه سه مرتبه دست بردارد تا محاذي رو، و برگرداند تا به زانو يا نزديك به آن، و با هر مرتبه يك «اَللَّهُ اَكبَر» بگويد؛ چنانچه عليّ بن ابراهيم و سيّد بن طاوس و ابن بابويه -رضي اللَّه عنهم - به سندهاي معتبر از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده اند:
مفضّل بن عمر از آن حضرت پرسيد كه به چه علّت نماز گذارنده بعد از سلام، سه مرتبه تكبير مي گويد، و دست برمي دارد؟
فرمود: براي آن كه چون حضرت رسالت پناه صلي الله عليه وآله، فتحِ مكّه نمود، نزد حجرالاسود نماز ظهر با اصحاب خود ادا كرد، و سه نوبت تكبير گفت، و با هر نوبت دست برداشت؛ پس گفت: «لا إلهَ إلّا اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ أنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ أعَزَّ جُنْدَهُ وَ غَلَبَ الْأحْزابَ وَحْدَهُ فَلَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْييْ وَ يُميتُ وَ هُوَ عَلي كُلِّ شَيْ ءٍ قَديرٌ؛ معبودي جز خداوند يگانه نيست، كه به وعده ي خود وفا، و بنده اش را ياري نمود، و لشگرش را سرافراز و پيروز گردانيد، و به تنهايي و بدون اينكه شريكي داشته باشد - نه پيش از آن و نه بعد از آن - تمام حزبها و گروهها را درهم شكست [يا: بر آنها غلبه كرد]، پس فرمانروايي فقط براي اوست، و ستايش تنها او را سزد، زنده مي كند و مي ميراند، و هم او بر هر چيز تواناست.»
پس رو به جانب اصحاب گردانيد و گفت: ترك مكنيد اين تكبير و اين دعا را بعد از هر نماز فريضه؛ زيرا كه هر كه بعد از سلام چنين كند ادا كرده است شكر نعمت خدا را بر تقويتِ اسلام و لشكر اسلام.(1)

و در حديث صحيح نقل شده است:
چون حضرت صادق عليه السلام از نماز فارغ مي شدند دستها را بالاي سر مبارك خود بلند مي كردند، و دعا مي كردند.(2)

و از امام محمّد باقر عليه السلام روايت شده است:
هر بنده اي كه دستها به سوي خدا بلند كند، خدا شرم مي كند كه دستهاي او را خالي برگرداند؛ پس چون دعا كنيد دستها را فرو مياريد مگر آن كه بر سر و رو بكشيد.(3)