كليني به سند معتبر از زياد قندي روايت كرده است كه:
چون در بغداد به حبس و زندان مبتلا شدم، به خدمت حضرت امام موسي عليه السلام نوشتم كه: دعايي مرا تعليم فرما كه از اين بليّه نجات يابم.
حضرت در جواب نوشتند كه: چون از نماز فارغ شوي به سجده رو، و سجده را طول بده و بگو:
«يا أَحَدَ مَنْ لا أَحَدَ لَهُ» تا نفست منقطع شود؛
پس بگو: «يا مَنْ لا يَزيدُهُ كَثْرَةُ الدُّعاءِ إِلّا كَرَماً وَ جُوداً» تا نفست منقطع شود؛
پس بگو: «يا رَبَّ الْأَرْبابِ أَنْتَ أَنْتَ أَنْتَ الَّذِي انْقَطَعَ الرَّجاءُ إِلّا مِنْكَ يا عَلِيُّ يا عَظيمُ.»
راوي گفت كه چون اين دعا خواندم نجات يافتم.(1)