چو شب دل ز باغ جهان بركند
گل صبحدم از افق سر زند

سپيده بر آرد سر از آسمان
جهان سر بر آرد ز خواب گران

چو ريزد ز اوج افق موج نور
شود ديده پر نور و دل پر سرور

جهان جلوه بخش دل و جان شود
به جان جلوه گر روي جانان شود

الا اي تو فرزانه فرزند من
به رخ اي مه مهر پيوند من

برآور سر از بستر خواب ناز
كه وقت نماز است و راز و نياز

نماز است آئينه ي حق نما
نماز است پيوند ما با خدا

بدل هاست نور نيايش همه
خدا را سپاس و ستايش همه

فروغ دل و جان به رخشندگي
صفاي سپيده دم زندگي

به جان جلوه بخشاي دل هاي پاك
نماز است آئينه تابناك

همه ياور و يار ياران بود
چراغ ره رستگاران بود

استاد ياور همداني (احمد نيك طلب)