اول وقت دل دهم به نماز
تا شوم با خداي خود دمساز

قبله دل كنم سرايش را
روي بر او نهم به سوي حجاز

گويمش در نماز قصه ي دل
به سويش مي كنم دو دست دراز

زو بخواهم كه راه بنمايد
گره از كار من نمايد باز

خواهم از او مرا به بخشايد
مي كنم خواهشي ز روي نياز

حمد و تسبيح و ذكر او گويم
قل هو الله بخوانمش به نماز

مي ستايم خداي واحد را
خالقي را كه هست عالم ساز

آن خداوند خالق يكتا
آن خداوند آخر و آغاز

آفريننده ي زمين و زمان
مهرباني كه هست بنده نواز

«مرعشي» را به بندگي پرورد
تا نمازي به وقت خواند باز

سيد حسين مرعشي