بانگ تكبير اذان، صوتي رسا
اين ندا، خواند تو را سوي خدا

بانگ تكبير اذان، چون بشنوي
شاد گردي، در ضمير معنوي

بانگ تكبير اذان، گويد به ما
سوي، درگاه خداوندي، بيا

چون شنيدي اشهد ان لا اله
شورها از قيد و بند هر گناه

ذكر تاييد محمد (ص) در اذان
زنده مي سازد ترا، چون جسم و جان

بعد از آن تاييد، مولايت علي (ع)
قلب پاكت را، نمايد منجلي

خواندت آماده شو، بهر نماز
سوي درگاه خداي بي نياز

خالق كون و مكان خواند ترا
با چنين صوت و بيان خواند ترا

گويدت اي بنده بازآ، سوي ما
تا ببيني جلوه ي، دلجوي ما

خويش را تطهير كن، بهر نماز
صوت تكبير تو باشد، دلنواز

قبله گاهت كعبه، آن بيت خدا
سجده گاهت، ذات پاك كبريا

قامت و تكبير تو، بعد از قيام
بندگيت را بما گويد پيام

خواندن حمد تو باشد در نماز
گفتگو و خواهش و راز و نياز

چون بخواني، سوره توحيد را
مي گشائي خانه اميد را

ذكر و گفتار تو، در هر حركتي
بخشد اندر جان و مالت بركتي

با خضوع و با خشوعت در نماز
مي شوي در نزد خالق سرفراز

مطمئن با ذكر حق گردد قلوب
ياد حق دورت نمايد از عيوب

چون نمازت ارتباطت، با خداست
حافظت لطف خدا، از هر بلاست

پس چو مي خواند ترا، صوت اذان
با جماعت رو، نمازت را بخوان

راه مسجد را تو اندر پيش گير
خالقت را جستجو كن، در ضمير

بار الها، «جامعي» را رد مكن
من بدم مولا، تو با من بد مكن

اسدالله جامعي