كو آن كه به تو از منِ خود پل زده باشد؟
در خويش گريزي به تحول زده باشد؟

سجاده نشيني كه در آفاق تجلي
يك عمر به خورشيد فقط زل زده باشد

از آينه بينش شفاف به دور است
چشمي كه به خود رنگ تغافل زده باشد

يك گام عقب گرد در اين قافله كافي ست
تا پا به سراشيب تنزل زده باشد

كو آتش انديشه كه بر باغچه درك
از روي عطش چتر تأمل زده باشد

شادا كه در اوقات مناجات و اجابت
در حضرت تو دست توسل زده باشد

از جنس خليل (ع) است در انبوهي آتش
آن كس كه به تو از منِ خود پل زده باشد

مصطفي ملك عابدي