چو آن قامت قيامت بست قامت
بپا كرد از قيام خود قيامت

به قد قامت چو قامت را علم كرد
فلك را دال شد در سجده قامت

چو از «اِنا جَعَلْناكُمْ خَليفَه»
قلم زد بر جبين او علامت

سجود آورد قامت آفرين را
قيامت قامتِ قامت قيامت

ز قامت آفرين، تاج تبارك
بدان گنج فضائل شد كرامت

اِبا از سجده او كرد ابليس
كه شد مستوجب لعن و ملامت

خطش را بوالبشر بوسيد و دادش
بجاي بوسه جنّت را غرامت

همه در خط و خال و عارض او
نبوّت ديد و توحيد و امامت

همه عدل و علا ديد و علي ديد
نقاوت ديد و تقوي و فخامت

هم او ماضي هم او آتي هم او حال
هم او شور و هم او عشق و شهامت

چو ابراهيم دل بر مهر او بست
مر او را نار شد سرد و سلامت

به هر دل نقش روي دلبر افتاد
فكند اندر درش رحل اقامت

نبودي گر دل و دلبر نمي يافت
ز بحر لطف حق كوثر ادامت

همه پاكي همه عفت همه نور
همه مصباح و مرآت كرامت

هرآنكس توشه اي زآندر نيندوخت
نگردد عايدش غير از ندامت

پي بركندن بنياد بيداد
پي نابودي شرك ولئامت

«به هر الفي الف قدي بر آيو»
ز نهر كوثر و بحر ختامت

نصيرالحق زعيم الدين خميني
گل خونرنگ گلزار امامت

چو بهر حفظ دين قامت بياراست
ز قائم يافت فرمان زعامت

سليل مصطفي كز پاي تا سر
همه عشق است و شور و استقامت

ز مرداني به يغما برد دل را
قيامت قامتِ قامت قيامت

محمد علي مرداني