قاعده كلي در اين باره آن است كه اگر حركت دادن پاها يا جابهجا كردن آنها حالت نماز را به هم بزند، به طوري كه ديگران با نگاه به او نگويند شخص در حال نماز خواندن است، نماز باطل است، مثلاً اگر كسي در حال نماز چند سانتي متر به بالا بپرد يا لگد بزند (كه در اين دو صورت، عرف آن را پريدن يا لگد زدن بخواند نه نماز) نماز باطل است، ولي اگر حركت به گونهاي باشد كه آن را عادي و طبيعي بشمارند، نماز را باطل نميكند، ولي داراي شرايطي است كه ذيلاً در رساله حضرت امام ميآوريم:

مسئله 961: موقعي كه نمازگزاز ايستاده بايد بدن را حركت ندهد و به طرفي خم نشود و به جايي تكيه نكند، ولي اگر از روي ناچاري باشد يا در حال خم شدن براي ركوع پاها را حركت دهد اشكال ندارد.

مسئله 962: اگر موقعي كه ايستاده از روي فراموشي بدن را حركت دهد يا خم شود يا به جايي تكيه كند اشكال ندارد، ولي در قيام موقع تكبيرة الاحرام و قيام متصل به ركوع، اگر از روي فراموشي هم باشد، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تمام كند و دوباره بخواند.

مسئله 965: موقعي كه انسان در نماز ميخواهد كمي جلو يا عقب برود يا كمي بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد، بايد چيزي نگويد... در موقع گفتن ذكرهاي واجب هم بدن بايد بي حركت باشد، بلكه احتياط واجب آن است كه در موقع گفتن ذكرهاي مستحب نماز هم بدنش آرام باشد.

مسئله 967: حركت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد، اشكال ندارد، اگر چه احتياط مستحب آن است كه آنها را هم حركت ندهد.

مسئله 968: اگر موقع خواندن حمد و سوره يا خواندن تسبيحات بي اختيار به قدري حركت كند كه از حال آرام بودن خارج شود، احتياط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن، آنچه را در حال حركت خوانده، دوباره بخواند.



دفتر تبليغات اسلامي