من به نماز خيلي اهميت ميدادم حتي قبل از سن تكليف نماز ميخواندم. اما از نظر كيفي و حضور قلب ضعيف بوده و هستم. گاهي بعد از نماز به خود نهيب ميزنم و گاه هم نمازم را تكرار ميكنم ولي تفاوت چنداني نميكند فقط از عذاب وجدانم ميكاهد. اما الان مدتي است براي نماز خواندن عادي هم دچار مشكل شده و با خودم درگير هستم. چرا بايد براي يك دختر مجرد احكام سختي مثل استحاضه پيش آيد كه رعايت احكام آن به سهولت ممكن نيست؟ در مدت يك ماه، من نتوانستم دو ركعت نماز با اطمينان با وضو بخوانم. گاهي از تكرار وضو و غسل خسته ميشوم و به خود ميگويم:«به حداقلها قناعت كن» و متأسفانه كمكم بي تفاوت ميشوم. نمازهايم را فقط براي اداي تكليف ميخوانم و با خم و راست شدن و تكرار محفوظات، نماز را از سرم باز ميكنم يا خودم را از نماز دور ميكنم. به مرور حساسيتِ قبليام نسبت به نماز اول وقت و دقت در صحت مقدمات آن كمتر ميشود و با نهايت تأسف، حضور خدا در زندگيام روز به روز كمرنگتر ميشود. چه بايد بكنم؟


خواهر محترم! خداوند متعال در قرآن كريم ميفرمايد:«ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون» بنابراين ما و شما فقط براي عبادت حضرت حق ـ جلّ و علا ـ آفريده شدهايم و بس و روشن است در اين راستا آنچه ملاك بوده، رشد و تكامل انسان بوده و بس و ذات اقدس اله، بي نياز از تمامي اين امور ميباشد. اما اين عبادت چگونه بايد صورت پذيرد؟ دين مبين اسلام راهكارهاي عملي آن را به ما ارائه نموده است و بهترين پاسخ را تحويلمان داده است. اولين و برترين قدم در راه بندگي خداوند متعال، اطاعت از اوامر و نواهي اوست. و اين طاعت، در اولين مرحله، در قالب انجام واجبات و ترك محرمات بروز ميكند و نماز كه ستون دين است، از همين مقوله ميباشد. بايد بپذيريم كه نماز خواندن وظيفة ماست و اگر شبانه روز هم سر بر سجده بنهيم، ذرهاي از الطاف الهي را شاكر نخواهيم بود. اما آنچه مسلم است:«لايكلف الله نفساً الا وسعها» پس هر كدام به اندازة توان و استعداد خود،مكلفيم. بنابراين اگر شما شرايط دل چسبي را در خود نميبينيد و اين نحوة نماز خواندنتان را جالب نميدانيد، اما موظف و مأمور به انجام وظيفه هستيد. حال اين نماز با چه طهارتي به جا آورده شده و... در مقولة تشخيص شما نيست. چون شما موظفيد دقيقاً مطابق شرع عمل كنيد و از مرجع تقليد خود دستورات لازم را اخذ نماييد; بقيه با شما نيست. مگر براي «حال» نماز ميخوانيد كه «نماز بيحال» شما را سست ميكند و به روحيهتان خدشه وارد ميسازد؟! شما براي خدا نماز ميخوانيد. درك حال و... را هم از خود او بخواهيد.

خواهر عزيز! سعي كنيد همراه و همگام با فرازهاي نماز پيش برويد تا به درك حقايقي فراتر از ظاهر الفاظ مبارك نماز نائل آييد. شما سعي خودتان را به كار گيريد، اگر در انجام، موفقيت لازم را كسب نكرديد، بقيهاش با شما نيست. شرايط فعلي شما ايجاب ميكند با غسل و وضو آن هم به صورت مرتب، نمازهايتان را در وقت كمي به جاي آوريد. اگر شاكر بوديد و نسبت به مصلحت رقم زده شده اعتراضي نداشتيد، رضايت خداوند متعال را كسب خواهيد كرد وگرنه با اعتراض و جزع و فزع به هيچ جا نميرسيد.

البته لازم است در پي درمان جدّي اين ضعف جسمي خود نيز باشيد و مراحل لازم درماني را هم طي كنيد. شايد مشكل جسمي شما با مراجعه به متخصص و تحت درمان قرار گرفتن، برطرف شود. (انشأالله). اگر هم برطرف نشد، هرگز نگران نباشيد و به لطف خداوند متعال جديتراز هميشه به انجام وظايف خود بپردازيد و بدانيد همة شرايط هميشه بر وفق مراد ما نيست. «عسي ان تكرهوا شيئاً وهو خير لكم»











جامعة الزهراء

بازگشت