مسائلي كه به پيامبر((صلي الله عليه وآله)) وحي شده بر دو گونه است:
بخشي از آن ها عبارت است از آيات «قرآن» كه به پيامبر وحي شده و بخش ديگر، احكام و تعليماتي است كه جدا از قرآن و به عنوان شرح و بيان قرآن به پيامبر((صلي الله عليه وآله))وحي گرديده است و لازم نيست تمامي احكامي را كه پيامبر((صلي الله عليه وآله))بيان مي كند، همه به عنوان «قرآن» باشد.
از اين رو، خداوند در قرآن مجيد پيامبر اكرم((صلي الله عليه وآله)) را مبيِّن قرآن شناسانده، مي فرمايد: «و انزلنا اليك الذكر لتبين للناس ملنزل اليهم;و ما به سوي تو ذكر(قرآن) را نازل كرديم تا براي مردم آنچه به سويشان نازل شده بيان كني».
بنابراين، قرآن و وجود رسول الله((صلي الله عليه وآله)) مكمّل يكديگرند; چه اينكه با نبود هر يك امر تبليغ و رسالت كامل نمي شود و يكي از حكمت هاي وجود ائمه((عليهم السلام)) بعد از رسول الله نيز همين امر است.
 
( بخش پاسخ به سؤالات )


ـ2145ـ


تبيان