قبولي همه اعمال بستگي به قبولي نماز دارد و شايد به همين علت

است كه از نماز به عنوان ستون دين ياد شده . در مقام مثال مانند ستون يك

خيمه كه اگر خيمه ستون نداشته باشد هرگز پابرجا نميايستد; مسلماني هم

كه نماز نخواند و يا به نماز اهميت ندهد اسلام و مسلمانيش مانند خيمه بي

ستون است.

اگر به شرايط قبولي نماز و كمال آن توجه كنيم اين مطلب روشن ميشود

كه چرا قبولي ديگر اعمال به نماز بستگي دارد.

چه نمازي مقبول است؟ نمازي كه اولا با توحيد باشد و هيچ ريا و شركي

در آن نباشد; پس توحيد خود شرط قبولي نماز است. توحيد كامل آن است

كه آدمي آفرينش را بيهوده نداند و معاد را در كار جهان ببيند; پس عقيده به

معاد نيز شرط توحيد است.

در زمينه مسائل عملي نيز نمازي قبول است كه لباس و مكان آن و نيز آب

مورد استفاده غصبي نباشد و حلال و طيب باشد بلكه آن گوشت و پوستي

كه با آن عبادت ميكند از راه حلال به دست آمده باشد.

ميبينيم كه نماز واقعي نقش محوري در تنظيم اعمال ديگر دارد; بنابر

اين در مقام محاسبه نيز اگر نماز مقبول باشد (به هر ميزان و درجه) نشانگر

وضعيت ديگر اعمال است.

بنابر اين نماز همانند آمپر و درجهاي است كه وضعيت آن نشانگر ديگر

اعمال است; از همين رو در مناسك نيز اگر نماز قبول باشد ديگر اعمال نيز

قبول است و نماز در هر درجهاي باشد ديگر اعمال نيز تابع او هستند.


ستاد اقامه نماز