اولا فلسفه واقعي و اسرار بعضي از احكام ؤ مخصوصا عبادات ؤ

براي ما روشن نيست و آنچه به طور كلي ميتوان گفت اين است كه اگر به ما

دستور ميدهند فلان نماز را آهسته بخوانيد و آن يكي را بلند و يا نماز صبح

را دو ركعت و نماز ظهر و عصر را چهار ركعت و يا در هر ركعت يك ركوع و

دو سجده و امثال اينها، همه براي آن است كه ميزان تسليم ما در مقابل اوامر

الهي معلوم شود و ببينند آيا ما كه در نماز ميگوييم: ((اياك نعبد;يعني، فقط

تو را ميپرستيم و در مقابل تو تسليم محض هستيم، آيا راست ميگوييم يا نه

و اگر ما يقين كرديم كه خداوند كارهايش همه بر اساس حكمت و از روي

علم و آگاهي است و اوامر و نواهي را روي رعايت مصالح و مفاسد آنها

تنظيم كرده است، ديگر جاي سوالي از علت باقي نميماند و بنده واقعي

كسي است كه تسليم محض باشد. ثانيا در مورد بعضي از اجزا فلسفههايي

ذكر شده است; مثلا در مورد سجده در حديثي از اميرالمومنين(ع) علت دو

سجده چنين بيان شده است كه تاويل سجده اول آن است كه خدايا ما را از

خاك خلق كردي (اشاره به آيه منها خلقناكم) و تاويل سجده دوم اين است

كه دوباره ما را به خاك بر ميگرداني (اشاره به دنباله آيه و فيها نعيدكم).

و معناي سربرداشتن از سجده دوم اين است كه در روز حشر دوباره ما را از

خاك بيرون خواهي كشيد (و منها نخرجكم تاره اخري).


ستاد اقامه نماز