در آن هنگام كه تمام درهاي عالم اسباب به روي انسان بسته

ميشود; كار بر او سخت ميگردد; از هر نظر درمانده و مضطر ميشود و

مشكلات زندگي، فشارهاي طاقت فرسايي بر او وارد ميكنند... تنها كسي كه

ميتواند قفل مشكلات را بگشايد; ديوار ناميدي را از فرا روي او بردارد; نور

اميد را در پهن دشت دل او بپاشد و درهاي رحمت را به روي او بگشايد،

ذات پروردگار هستي است كه از طريق نماز و نيايش ؤ برنامه مورد قبول او ؤ

ميتوان به او دست يافت.

قرآن به صراحت ميفرمايد: ((الا بذكر الله تطمئن القلوب; دل به ياد خدا

آرام ميگيرد)) (سورهئ رعد، آيه 28)

و نماز ؤ به عنوان برترين مصداق ذكر و ياد خدا ؤ عهده دار ايجاد آن اطمينان

و آرامش است.

البته اين كه تا چه اندازه بتوانيم به خواستهئ خود (آرامش و برطرف كردن

مشكل) برسيم بستگي به اضطرار، اخلاص و حالات ما در نماز دارد. از اين

رو در موارد فراواني، ائمه دستور به خواندن نماز، دعا و قرائت قرآن و ذكر

فرمودهاندكه انسان با بهجاي آوردن آنها، از ناراحتيها و غمها جدا ميشود

و مشكلات خود را برطرف ميكند.

اما دربارهئ اين كه نماز چگونه و چه تاثيري بر رفع مشكلات دارد، گفتني

است كه:

1. نمازگزار با پناه بردن به خالق و آفريدگار قدرتمند هستي و برقرار كردن

ارتباط صميمانه با او، به يك پشتيبان و پناهگاهي اتكا ميكند كه قادر به حل

تمامي مشكلات زندگي است.

2. نماز، زمينه نزديكي بيشتر بنده به معبود و امكان مطرح كردن خواستهها

و دعاها را فراهم ميكند و باعث ميشود كه نمازگزار، به راحتي حرفهاي

خود را با خدا مطرح كند و عقدههاي فرو خورده را از جسم و روح خود

خارج سازد.

3. ارزش و اهميت خود نماز در پيشگاه خداوند، باعث شده كه او به

نمازگزاران توجه و عنايت بيشتري داشته باشد و دعاهاي آنان را سريعتر

اجابت كند و مشكلات آنان را برطرف سازد.

4. خود نماز و دعا، برنامهئ حركت، تلاش و كوشش است و شخص نمازگزار

با اعتماد و اتكا به خداوند و نصرتهاي او، درصدد حل مشكل و برطرف

كردن آن بر ميآيد و با قدرت چند برابر، به فعاليت ميپردازد.

نيرويي كه نمازگزار از نماز كسب ميكند، قابل مقايسه با هيچ يك از

قدرتها و نيروهاي مادي نيست و فراتر و بادوامتر از همهئ آنها است.


ستاد اقامه نماز