نماز خواندن به طرف قبله، نه از اين جهت

است كه خداوند مكان يا جهت معيني دارد - همان

طور كه قرآن در ضمن آيات مربوط به قبله مخصوصا

در دو مورد به اين حقيقت تصريح كرده و ميفرمايد:

((و لله المشرق و المغرب فاينما تولوا فثم وجه الله;

مشرق و مغرب از آن خداست; و به هر سو رو كنيد،

خدا آنجاست.)) و در آيه ديگر ميگويد:((قل لله

المشرق و المغرب; بگو مشرق و مغرب از آن

خداست.)) - بلكه از اين نظر است كه انسان به حكم

اين كه جسم است هنگام نماز ناچار است به يك

طرف متوجه باشد; ولي اسلام خواسته از اين

موضوع حداكثر استفاده را براي تكميل اين عبادت

(نماز) بنمايد، زيرا همه ميدانيم كه خانه كعبه

قديميترين مركز توحيد است. خانهاي است كه به

دست قهرمان توحيد، ابراهيم خليل(ع) تجديد بنا

شده و مورد توجه تمام راهنمايان توحيد و پيغمبران

خدا بوده است.

توجه به اين مركز توحيد، توجه به خداست.

درست است كه خداوند مكاني ندارد، اما كسي كه

مقابل چنين مركزي بايستد از جهات زيادي به خدا

نزديكتر است و گويا خود را در پيشگاه او حاضر

ميبيند.

علاوه بر آن، توجه عموم مسلمانان جهان در هر

شبانه روز پنج مرتبه به اين مركز مقدس، روح

وحدت و يگانگي را در دل وجان آنها پرورش

ميدهد و به وحدت اسلامي و هماهنگي مسلمين

جهان كمك ميكند و اجتماعات مختلف اسلامي را

از مشرق و مغرب عالم به هم مربوط ميسازد و

شوكت و عظمت آنها را ظاهر مينمايد و بالاخره

جوهر تعليمات جهاني اسلام را به صورت ((وحدت

هدف و عقيده)) به دنيا نشان ميدهد.


ستاد اقامه نماز