وقت فضيلت نماز ظهر تا موقعي است كه ساية شاخص به اندازة خود شاخص شود (منظور سايه اي است كه از ظهر به بعد پيدا ميشود) و وقت فضيلت عصر از موقعي است كه شاخص به اندازة خود آن است تا موقعي كه به اندازة دو برابر آن شود، و وقت فضيلت نماز مغرب از غروب است تا ناپديد شدن حمرة مغربيه (يعني رنگ سرخي كه بعد از غروب آفتاب در مغرب ظاهر ميشود) و وقت فضيلت نماز عشا از موقعي است كه سرخي مزبورد ناپديد ميشود تا يك سوم از شب، و وقتي فضيلت نماز صبح از اول طلوع فجر، يعني سپيدة صبح است تا موقعي كه هوا روشن شود.[2]

[2]آيت الله ناصر مكارم شيرازي، توضيح المسائل، مسئلة 695.



دفتر تبليغات اسلامي