اولا : بـا مراجعه به كتب فقهي معلوم مي شود كه شرايط مزبور سنگين نيست كه كسي ازعهده آن بـرنـيايد , بلكه بسياري از مردم مي توانند با توجه بيشتر به اعمال ورفتار خود , آن شرايط را احراز كـنـنـد ; شما هم مي توانيد با مراجعه به رساله هاي عمليه صدق اين مطلب را دريابيد ; بنابر اين , چنان نسبتي به اسلام , نسبتي نارواست . ثـانـيـا : قـبول شدن نماز و ساير اعمال در درگاه خدا درجات و مراتبي دارد ; يعني ,ممكن است عـبـادتـي اولـيـن درجـه قبولي را نداشته باشد اما واجد درجات ديگر آن باشد ; اساسا هر عبادت صحيحي بطور مسلم يك درجه از قبولي را دارد . روي اين حساب قبول شدن ساير اعمال هم به همان نسبت قبول شدن نماز خواهد بود . بـه عـبـارت روشـن تـر : نـمـاز اگـر صحيح باشد و طبق دستورات روشن اسلام صورت گيرد درپيشگاه خداوند مقبول خواهد بود ; منتها هر قدر پاكي قلب و روح و پرهيزگاري انسان و دوري از ظـلـم و سـتـم و گناه بيشتر باشد درجه قبولي آن عالي تر خواهد بود ;زيرا ارزش هر عملي به ارزش آورنده آن عمل و روحيات او بستگي دارد .

تبيان