عبادت در لغت بمعني ذليل و رام شدن ميباشد ، عبادت نوعي از سپاس و مرتبه والاي آن است زيرا حقيقت عبادت ، خضوع است در حد اعلاي آن كه با عالي ترين مراحل تعظيم توأم باشد . عبادت خدا بر دو نوع است : اطاعت از دستورات او در همه شئون زندگي كه آن را عبادت عام گويند ، مانند كلام حضرت رضا (ع) كه فرمود: نگاه به سه چيز عبادت است: نگاه به صورت پدر و مادر و نگاه به قرآن و نگاه به دريا . وديگر عبادت به معني تذلل توأم با تقديس و نهايت خضوع و آن را عبادت خاص نامند مانند نماز و روزه وامثال آن. رسول اكرم (ص) فرمود: بهترين مردم كسي است كه دلباخته عبادت بوده آن را به آغوش كشد و از عمق جان آن را دوست داشته به آن بچسبد وخود را در اختيار آن نهد، و چنين كسي در غم دنياي خويش نباشد كه به خوشي ورفاه ميگذراند يا در سختي وشدت. پيغمبر اكرم (ص) فرمود : هر عبادتي [ در آغاز ] شور و نشاطي دارد كه رفته رفته به سردي ميگرايد ، پس هر آن كس كه شور و نشاط اش در عبادت طبق سنت بود [ نه به سليقه خودش ] وي در راه هدايت مي باشد و هر كه بر خلاف سنت من بود گمراه است و عملش به زيان او خواهد بود. من هم نماز مي خوانم و هم مي خوابم ، گاه روزه و گاه مفطرم ، هم مي خندم و هم ميگريم ، پس هر كه از روش من روي گردان باشد از من نيست .


مؤسسه آل البيت عليهم السلام