در بعضي احاديث است كه نماز در پنج وقت به منزله ي اين است كه انسان در نهر آب جاري در هر شبانه روز پنج مرتبه بدن خود را شستشو كند; همان طور كه پس از پنج بار شستشو، چرك و كثافتي در بدن باقي نخواهد ماند، همچنين با پنج مرتبه نماز - البته با توجّه و حضور قلب - گناه و آلودگي براي نمازگزار باقي نمي ماند(1).
ناگفته نماند كه خواندن نماز در پنج وقت با سهولت و آساني شريعت اسلامي هيچ گونه منافاتي ندارد; زيرا هر نماز با مقدّماتش بيشتر از 10 دقيقه وقت لازم ندارد و چه بسا انسان ساعت ها وقت عزيزش را بيهوده تلف مكند و هيچ توجّهي هم ندارد ولي اين تمايل شيطاني و تنبلي است كه نماز نظر انسان عملي سنگين و دشوار جلوه مي دهد و اين حقيقتي است كه خود قرآن بيان مي فرمايد: «و انها لكبيره الا علي الخاشعين»(2).
و چنين است كه مرحله عبوديّت بنده به فعليّت مي رسد. در حوزه بندگي اگر هيچ امر و منعي نبود با يلهورها بودن چه تفاوتي خواهد داشت؟
بنابراين، نمازهاي پنج گانه با رعايت تمام شرايطش، صفاتي نيكو و ملكوتي را در انسان به صورت ملكه در مي آورد و انسان را از گناه و آلودگي باز مي دارد.
 
( بخش پاسخ به سؤالات )

ـــــــــــــــــــــ
1 - محجة البيضاء، ص 1، ص 198، چاپ جديد اسلاميه.
2 - سوره بقره، آيه 45.

ـ208ـ


تبيان