بطور كلي ملاك مشتركي براي قبولي زيارات و نمازها و عبادات بيان شده است، آن ملاك مشترك اخلاصي است كه در روايات ما فراوان بدان اشاره شده است.

پيامبر خدا( مي فرمايند : هرگاه كاري كردي، آن را تنها براي خدا انجام ده، زيرا او تنها اعمال خالص بندگانش را مي پذيرد.

و اما اينكه چگونه بفهميم عمل ما خالص است. ملاكهايي در روايات بيان شده است.

1.اگر عملي براي خداوند انجام مي گيرد شخص مخلص دوست ندارد در برابر كاري كه براي خدا مي كند تمجيد و ستايش شود.

2.و چهارنشانه در روايت براي مخلص اشاره شده است : قلبي سليم دارد، اعضاء و جوارحش تسليمند، خيرش به ديگران ميرسد و از بدي كردن خودداري مي كند.

اما خداوند متعال آثار و پيامدهايي براي شخص كه در اعمالش اخلاص داشته باشد قرار داده است.

1.خدا چشمه هاي حكمت را از دلش به زبانش جاري مي كند.

2.خداوند همه چيز، حتي گزندگان و درندگان زمين و پرندگان هوا را از او بترساند.

3.شخص مخلص به آرزوهايش مي رسد.

اين ملاك اصلي درهمةاعمال وعباداتمسلمانان كهبهعنوانركن اساسي اعمال محسوب مي شود نشانه هايي داشت كه گفته شد.

اما اينكه چگونه بفهميم عبادات ما مورد قبول واقع شده است، تنها از روي آثار و ملاكهايي كه در روايات به ما رسيده مي توانيم حدس بزنيم چه مقدار از عباداتمان پذيرفته شده است.

مثلاً شرايط پذيرفته شدن نماز اين است كه شخص نمازگزار خالصانه عمل را انجام دهد. دوم پارسا باشد، حقوق ديگران كه بر گردن اوست بپردازد، لباسش در نماز از حلال بدست آمده باشد، دوستي و ولايت اهل بيت و بيزاري از دشمنان ايشان، فروتني در برابر عظمت خداوند، بخاطر خداوند نفسش را از شهوات باز دارد، روزش را با ياد خدا سپري كند، بر بندگان خدا بزرگي نفروشد، گرسنه را غذا دهد و برهنه را بپوشاند، به مصيبت ديده رحم كندو غريب را جا دهد و دوري از آزردن والدين و غيبت نكردن. كه تك تك اين موارد از متن روايات ميزان الحكمه باب صلاة ص3115 استخراج شده است.

در پايان اين مطلب را هم متذكر شوم كه هميشه بايد به خداوند اميدوار بود. البته نه چندان كه مغرور شويم بلكه بايد تا پايان عمر بين خوف و رجاء باشيم و مطمئن باشيم كه اگر به آنچه معصومين( فرمودند (در خصوص سؤالي كه فرموديد) عمل كنيم انشاءا... اعمال و عباداتمان مورد قبول خداوند خواهد بود.



مؤسسه پيوند با امام