امر به معروف و نهي از منكربا فراهم بودن شرايط آن، در هر كجا و براي هر كسي واجب است: وَلْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَي الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَأُوْلَغكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ;(آل عمران،104) و بايد از ميان شما، گروهي باشند كه مردم را به سوي خير دعوت و امر به معروف و نهي از منكر كنند...

مراجع تقليد معمولاً چهار شرط براي وجوب امر به معروف و نهي از منكر ذكر ميكنند:

1. شناخت معروف و منكر از كسي كه امر به معروف و نهي از منكر ميكند;

2. احتمال تأثير;

3. عدم مفسدة جاني، عرضي و مالي براي آمر و ديگر مؤمنان;

4. تصميم گناهكار بر اصرار بر گناه.

در صورت تحقق شرايط فوق، ما موظفيم به اين واجب اقدام كنيم. امر به معروف از آسانترين مرحله شروع شده و چنانچه لازم باشد تا سختترين مرحلة مجاز ادامه مييابد.

وظيفه افرادي عادي ـ غير از دستگاههاي مسئول در مرحله اول انزجار قلبي از منكر است و پس ازآن، امر و نهي زباني با ملاطفت و نرمي و در برخي موارد با درشتي است. در اين مرحله لازم است از راه خيرخواهي و جدال احسن وارد شويم تا مخاطب ما را دشمن خود فرض نكند; بلكه خيرخواه خود بداند، پيغامها و رسالتهاي پروردگارم را به شما ابلاغ ميكنم و همانا براي شما خيرخواهي امينم. (اعراف، 68) در اين باره مطالعه كتاب امر به معروف و نهي از منكر، آقاي قرائتي مفيد است.(ر.ك: امر به معروف و نهي از منكر، محسن قرائتي.)



فرهنگ ومعارف قرآن