رزمندگان علاقهء خاصي به نماز جماعت داشتند, اما مانع مهمي بر سر راه آنان , يعني غالباًنمي توانستند تجمع كنند, چون احتمال خطر بمباران هوايي يا گلوله هاي خمپاره و موشك وجود داشت و فرماندهان ,آنان را از تجمع در يك مكان منع مي كردند, مگر در مكان هايي كه فاصلهء آن با دشمن زياد بود. در آن مكان ها مانعي براي تجمع نبود و حتماً نماز جماعت بر پا مي كردند, به ويژه اگر روحاني بود.



دفتر تبليغات اسلامي