نماز يك نحوه عبادت و پرستش انسان در مقابل پروردگار است. لزومي ندارد حركات و الفاظ و گفتههاي نماز، علمي كشف شده باشد. براي كشف علم بايد راه تفكر و انديشه را پيش گرفت. علم از مقوله شناخت است و نماز پرستش است. هر كدام خاصيت خود را دارند و نبايد از يكي توقع خاصيت ديگري را داشته باشيم. نماز اظهار عبوديت و علامت بندگي است.

علت و حكمت نماز در كلام علي(ع) اين طو آمده است: خدواند ايمان را براي پاكيزه كردن انسان از شرك الزام كرده و نماز را براي پاكيزگي از كبر و خود خواهي واجب كرده است.(1)

چنين كلامي از فاطمه زهرا(س) نيز نقل شده است.(2)

از پيامبر (ص) نقل شده است: الصلاة هي الطهر؛(3) نماز موجب پاكيزگي انسان ميشود.

امام رضا(ع) فرمود: نماز اقرار به ربوبيت خداست و ايستادن و خضوع در برابر پروردگار است. گزاردن پيشاني بر خاك براي بزرگداشت و تعظيم خدا است، به اضافه اين كه مداومت بر ذكر خدا است تا اين كه عبد خدا را فراموش نكند. نيز دوري از گناهان و مانع از انواع فساد است.(4)

پي نوشتها:

1 - محمدي ري شهري، ميزان الحكمه، عنوان 2274.

2 - همان.

3 - همان.

4 - همان.





دفتر تبليغات اسلامي