دلايل تاثير زياد گناه در زندگي چيست و آيا خواندن نماز مي تواند جبران آنر ا بكند


گناه و معصيت، خروج از قوانين و دستورات ديني است و در اسلام هر گونه كاري كه بر خلاف فرمان خدا باشد، گناه محسوب ميشود. گناه دوري از خدا و فراموشي او است و هر چند كوچك باشد - چون نافرماني خدا است - بزرگ است از مهمات دين، علم و تجربه اين است كه كردار انسان خواه نيك و خواه بد - داراي پيامد و نتيجه در دنيا و آخرت است.
اين جهان كوه است و فعل ماندا
سوي ما آيد نداها را صدا
گناهان، همگي زشت و خطرناك بوده و به وجود شخص گنه كار و روح و بدن او، ضرروارد ميسازند. امام باقر(ع) فرموده است. هيچ نكبتي به بنده نميرسد، مگر به خاطر گناه. (اصول كافي، ج 2، ص 269)
شخص گنه كار بايد بداند كه آتش براي خود افروخته كه از آن فرار نتوان نمود و هيچ آفريدهاي نيز نميتواند آن را خاموش كند.... بر اين اساس، انجام گناه و مداومت بر آن، موجب تيرگي و واژگوني قلب و مسخ انسان از حالت انسانيت به حالت درنده خويي و حيوان صفتي ميگردد و نيز باعث ارتكاب گناهان بزرگتر ميشود.
امام صادق(ع) ميفرمايد: چيزي بيشتر از گناه، قلب را فاسد نميكند؛ قلب گناه ميكند و بر آن اصرار ميورزد و در نتيجه سرنگون و وارونه ميگردد. (اصول كافي، ج 2، ص 268)
امام كاظم(ع) نيز فرمود: وقتي كه انسان گناه ميكند، در قلب او نقطه سياهي پديد ميآيد. اگر توبه كرد، آن نقطه پاك ميشود و اگر بر گناه خود افزود، آن نقطه گسترده ميگردد به طوري كه همه قلب او را فرا ميگيرد و بعد از آن هرگز رستگار نميشود. (بحار الانوار، ج 73، ص 327)
بر اين اساس، گناه داراي آثار و عواقب زشت و ناپسند است كه يا در دنيا و يا در آخرت دامنگير انسان ميشود.
همان گونه كه غذاي فاسد، جسم انسان را مريض ميكند، كارهاي زشت و ناپسند نيز روح انسان را مريض ميكند و در حقيقت انسان گناه كار، مريض است و هر چقدر گناه كند، مريضي او بيشتر ميشود.
گناه انسان را به سوي كفر ميكشاند و لذت مناجات را از او ميگيرد. گناه قبح و تلخي معصيت را از بين ميبرد و باعث نزول بلا ميشود. همچنين موجب نااميدي و سلب توبه ميشود؛ در نتيجه بيشتر غرق در گناه ميگردد. گناه باعث حبس دعا و عدم قبولي ساير اعمال و يا از بين رفتن ثواب و پاداش اعمال نيك ميشود و آنها را از بين ميبرد.
گناه عمر انسان را كوتاه ميكند و موجب سلب توفيقات ميشود. گناه آرامش روحي را از انسان سلب ميكندو نعمتها را دگرگون ميسازد و با خود فقر را به همراه دارد و....
و تنها راه رهايي از خطرات و پيامدهاي شوم گناهان، توبه و استغفار واقعي و انجام دادن اعمال نيك و صالح است. بعضي از اين اعمال (مانند نماز) تاثير به سزايي در قبولي توبه، از بين رفتن گناهان ودوري انسان از فحشا و منكر ميشود و اين به جهت ارزش و اهميت والاي آن عمل و تاثير گذاري فراوان آن است.
حضرت علي(ع) ميفرمايد: انها (الصلاة) لتحت الذنوب حت الورق و تطلقها اطلاق الربق؛ نماز گناهان را همچون برگهاي پاييزي ميريزد و غل و زنجيرهاي معاصي را از گردنها ميگشايد. (نهج البلاغه، خطبه 125)
پيامبر (ص) نيز ميفرمايد: آن گاه كه بنده خدا به نماز ميايستد و همه توجهش به سوي الله باشد، در حالي نمازش پايان مييابد كه مانند روز تولدش پاك است. (محجة البيضاء، ج 1، ص 382)
و روايات ديگري كه همگي ميرساند كه نماز، تاثير به سزايي در جلوگيري از گناه و ريزش آن دارد و در قبولي توبه و آمرزش انسان، نقش مهمي ايفا ميكند.
البته به غير از نماز، اعمال ديگري نيز در از بين رفتن گناهان تاثير دارد؛ از جمله:
1. انجام حسنات و خوبيها و كارهاي نيك: ان الحسنات يذهبن السيئات؛(الكافي، ج3، ص266).
2. زياد صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد(ص)؛ در حديثي امام رضا(ع) ميفرمايند: هر كس گناهاني دارد كه براي آن كفاره پيدا نميكند، كفاره آن صلوات بر محمد و آل محمد است.(امالي صدوق، ص73).
3. حب علي بن ابي طالب(ع)؛ پيامبر اكرم(ص) ميفرمايند:
حبّ علي ياكل السيئات كما تاكل النار الحطب؛ (بحار الانوار، ج27، ص137).
محبت اميرالمؤمنين (ع) گناهان را ميخورد و نابود ميكند چنانچه آتش هيزم را.
4. پشيماني و ندامت و سرافكندگي دائم در پيشگاه الهي و حفظ حالت توبه: ان الله يحب التوابين.(سوره بقره، آيه 222).


ستاد اقامه نماز

بازگشت