حالت امام علي(ع) را هنگام نماز توصيف كنيد.


علي(ع) در كيفيت و كميّت عبادات مخصوصاً نماز، سرآمد ديگران بود. نقل شده است كه حضرت در شبانه روز هزار ركعت نماز مي خواند. البته نمازهاي مستحبي را در حال راه رفتن و كاركردن هم مي شود انجام داد. از نظر كيفي در نماز تمام توجهش به خدا وعبادت بود. او خود را به گناه و دنياپرستي آلوده نكرد. كسي كه چنين باشد، عبادت او در نهايت خضوع و خشوع خواهد بود. نماز به غير خدا توجهي نداشت و محو در صفات و ذات الهي مي شد. دربارة حضرت نوشته اند كه هنگام نماز بدنش مي لرزيد و رنگ صورتش تغيير مي كرد. علّت آن را سؤال مي كردند، حضرت فرمود: وقتِ اداي امانتي رسيده كه بر آسمان ها عرضه شد ولي ترسيدند و از تحمل آن امتناع كردند ليكن انسان آن را پذيرفت. ترس من از اين است كه مبادا نتوانم از عهدة اداي امانت بر آيم.[1]

[1] اصغر ناظم زاده، آيينة عرفان، ص 362.



دفتر تبليغات اسلامي

بازگشت