روايتي را از امام علي(ع) كه ميفرمايد: هر كه بانگ اذان را بشنود و بدان پاسخ ندهد نمازش قبول نيست توضيح دهيد چگونه بايد جواب اذان را بگوييم؟


حديثي به اين مضمون از امام صادق (ع) نقل شده است: من سمع النداء من جيران المسجد فلم يجب فلا صلاه له ؛ (1) هر كس از همسايگان مسجد صداي اذان را بشنود و اجابت نكند (به مسجد حاضر نشود) نمازش بي ارزش است. (اگر نمازش را در خانه بخواند نماز واقعي نيست).

بنابر اين اوّلا حديث از اميرالمؤمنين نيست بلكه از امام صادق است. ثانياً اجابت كردن يا نكردن، غير از جواب دادن يا ندادن است. مراد از اجابت در اين حديث به معناي اين است كه وقتي صداي اذان از مسجد شنيده شد، بايد در مسجد حضور پيدا كنند و نماز را آن جا بخوانند.

در روايت ديگر از اميرالمؤمنين (ع) آمده: لا صلاه لجار المسجد الا في المسجد الا ان يكون له عذر، أو به علّه. فقيل و من جار المسجد يا اميرالمؤمنين؟: قال: من سمع النداء (2) همسايه مسجد بايد آن جا حاضر شود مگر اين كه عذري نداشته يا بيمار باشد. از آن حضرت پرسيدند: همسايه مسجد چه كسي است؟ فرمود: هر كس كه صداي اذان مسجد را بشنود.

البته مستحب است وقتي مؤذن اذان ميگويد شنوندگان اذان را حكايت كنند؛ يعني همراه با گفتن اذان، شنونده هم آهسته تكرار كند، ولي اين مطلب ربطي به آن حديث ندارد.



پاورقي

1 - بحار الانوار، ج 85، ص 13.

2 - همان، ج 8، ص 273، به نقل از جامع احاديث الشيعه، ج 6، ص 442 و سفينه البحار، ج 1، ص 600.





دفتر تبليغات اسلامي

بازگشت