براي شيعيان ا مام عليعليهالسلام فضيلتهاي زيادي بيان شده است كه حكايت از جايگاه و الطاف خداوند به آنان است. پيامبر اسلامصلي الله وعليه وآله خطاب به امام عليعليهالسلام فرمود: يا علي، انت و شيعتك هم الفائزون؛ يوم القيامة، اي علي! تو و پيروانت، در روز قيامت رستگاريد.

بحار الانوار، ج 65، ص 45 و ج 31، ص 336.

يكي از ويژگيهاي مهم شيعيان آن است كه از طينت و سرشت ائمهعليهمالسلام خلق شدهاند. پيامبر اسلامصلي الله وعليه وآله خطاب به عليعليهالسلام فرمود: يا علي أنت مني و أنا منك و روحك من روحي و طينتك من طينتي و شيعتك خلقوا

من فاضل طينتنا و من أحبهم فقد أحبّنا و من أبعضهم فقد أبعضنا من عاداهم فقد عادانا، پيروان و شيعيانت از ارشاد القلوب، ج 2، ص 423.

زيادي طينت ما آفريده شدهاند.

هر كه آنان را دوست بدارد، ما را دوست داشته است، و هر كه آنان را دشمن بدارد، با ما دشمني ورزيده است، و هر كه با آنان عداوت ورزد، با ما عداوت و مخالفت كرده است.

از عموم اين حديث و مشابه آن استفاده ميشود كه شيعيان اعم از گناهكار و نيكوكار از طينت و سرشت ائمهعليهمالسلام خلق شدهاند، و اين عموميت تخصيص نخورده است. اين از الطاف خداوند است كه شامل حال شيعيان شده است. البته اين حديث ناظر بر اصل خلقت شيعيان بوده و پيام آن اثبات اصل و ريشه آفرينش شيعيان ميباشد. گناهكار بودن شيعيان امري است كه بعد از خلقت انسان به وجود ميآيد. چه بسا انسانها كه در ابتداي خلقت انسانهاي نيكوكار و مؤمن هستند، ولي در اثر گناه از مسير الهي خارج ميشوند، بر اين اساس بين اين كه شيعيان از سرشت ائمهعليهمالسلام خلق شده باشند و بعد گناهكار شوند، منافات وجود ندارد.

همان گونه كه بين فطري بودن خداشناسي در همه انسانها و انكار خداوند از سوي برخي منافات نيست، روم، آيه 30.

زيرا برخي از انسانها در اثر گناه و عوامل ديگر از خدا و از فطرت پاك و الهي خود دور ميشوند.

البته در بعضي از احاديث، كلمه شيعه به انسانهاي خاص و پاك مانند سلمان و ابوذر اطلاق شده است و ديگران به عنوان دوستداران ولايت و امامت معرفي شدهاند، بنابراين شايد بتوان گفت كه چنين افرادي گناهكار يا تارك الصلوة از شيعيان واقعي كه از نور و طينت امام خلق شدهاند، نيستند و تنها شيعيان واقعي چنين وصفي دارند؛ به خصوص آن كه چيزي مانند ترك نماز كه تنها يك گناه ساده نيست، بلكه اگر ترك نماز به جهت انكار نماز باشد، در حد كفر است، زيرا انكار يكي از ضروريات دين خواهد بود و انكار ضروري اين، مساوي با انكار اصل دين است و در حق چنين افرادي بعيد مينمايد كه حديث مذكور شامل حال آنها شود.



دفتر تبليغات اسلامي