شكي نيست در اين كه اميرالمومنين ( عليه السلام ) از حضور قلبي كامل و تمام در نماز برخوردار بوده و حضور قلب كامل در اين است كه از هر چه تعلق و رنگ غيرالهي دارد ببرد و به قول عرفا انسلاخ كامل پيدا كند و تنها نقطه مركزي توجّه اش خدا باشد و چه بسا خداوند محبوب خويش را كه در اوج خشوع و خضوع و حضور قلب است متوجّه عمل نيكي مي سازد كه بر تقرب او بيفزايد و به او اجر و پاداش چند برابر بدهد كه در غير آن دخالت خاص اگر آن عمل نيك انجام گيرد از چنان پاداش و تقرب برخوردار نخواهد بود .
به همين جهت خداوند متعال در هنگام نماز اميرالمومنين علي ( عليه السلام ) را متوجّه آن مرد سائل ساخت تا انفاقش در اوج اخلاص قلبي و حضور قلب به خداوند منان انجام گيرد . و اين عمل او را از حضور قلبي كه داشت پايين نياورد بلكه سبب اوج گرفتن روح او در نزد خداوند متعال شد و باعث شد آيه 55 سوره مائده در شأن او نازل شود .

موسسه در راه حق