مرحوم شهيد مطهري فرموده اند: شيعه معتقد است كه خداوند با چشم هرگز ديده نمي شود نه در دنيا و نه در آخرت ولي از طرفي برخي آيات مثل وجوه يومئذ ناضرة الي ربها ناظرة ظهور در اين دارد كه در آن روز چهره هايي مسرور و شاداب است و به پروردگارش مي نگرد، از اينجا روشن مي شود رؤيت خدا با اين چشم مادي ممكن نيست، چون خداوند محدود نمي باشد كه با چشم مادي بتوان آنرا ديد ولي رؤيتي متناسب با عالم قيامت براي كساني كه در دنيا حجاب هاي تيرگي و تاريكي را از چهره دل كنار زنند و دل را جلا دهند ممكن است كما اينكه استاد مصباح يزدي در كتاب بسوي خود سازي ص 240 به آن اشاره نموده اند و گفته اند: همه آنان كه چشمشان به جمال ربوبي روشن گشته يكسان نيستند و درجاتشان متفاوت است و هر كسي در حد كمال و گسترة معرفتش از تجليات الهي بهره مند مي گردد، - و رؤيت خداوند در قيامت فراتر و والاتر از رؤيت او در دنياست و به واقع رؤيت خداوند مراتبي دارد و كساني كه در دنيا متنعم به اُنس با خدا گشته اند تنها به مرتبه نازل از رؤيت الهي رسيده اند- واما صحبت انسان با خداوند هيچ حدي ندارد كه او سميع و عليم است و اگر مراد صحبت خدا با انسان است، آنهم در قضية حضرت موسي اتفاق افتاده كه آن حضرت از حجاب شجرة طور گفتار اِنَني اَنَا الله را شنيد كه گويندة آن درخت نبود، بلكه خداوند بود كه سخن مي گفت ولي موسي از درخت مي شنيد و آن درخت مظهر و آينه اي بود كه كلام خدا در آن ظهور كرد، كما اينكه ساير انبياء الهي نيز به توفيق مخاطبة حق و گفتگوي با او متناسب با شأن خود نائل گشته اند.

موسييي نيست كه دعوي انا الحق شنودور نه اين زمزمه اندر شجري نيست كه نيست

در اين رابطه مي توانيد به تفسير موضوعي استاد جوادي آملي ج 1 ، ص 49 مراجعه كنيد، و اما در نماز حضرت امام خميني (ره) در آداب نماز نكاتي را توصيه نموده اند كه مراجعه كنيد و در اربعين حديث مي فرمايند حضور قلب در عبادت گاه اجمالي است كه التفات به اينست كه ثناي معبود مي كند و گاه تفصيلي كه اسرار عبادت را متوجه باشد و بنابراين لزومي ندارد خدا را به امور مادي تشبيه نمود.





مؤسسه پيوند با امام