اين سؤال كاملاً گويا و مشخص نيست، در عين حال با توجه به برداشت خود پاسخ خواهيم داد. اگر مقصودتان چيزي غير از پاسخ ذكر شده است، در نامه بعدي به طور مشخص اين سؤال و سؤالات ديگر را مطرح نماييد.

تشكر و سپاس گزاري كه يكي از عوامل لزوم عبادت و نماز بيان شده است، به گونهاي با همه صفات خداوند ارتباط دارد؛ زيرا سپاس از خداوند در برابر نعمتهاي مادي و معنوي است كه خداوند به انسانها عطا كرده است. در اعطاي نعمتها همه صفات خداوند نقش داشته و هر كدام از صفات خداوند منشأ نعمت هستند، ولي دو صفت خالقيت و رازقيت نقش بيشتري در اعطاي نعمتها دارند. در عين حال، بايد به عينيت صفات ثبوتيه الهي نيز توجه داشت.

خداوند انسان را آفريده و به او عقل، چشم، گوش و... داده و براي هدايت و سمت و سو دادن به زندگي او قرآن فرستاده و پيامبر مبعوث كرده است. از سوي ديگر براي تأمين رزق، عوامل و زمينه هايي مانند آفرينش آسمان، زمين، آب و هوا را در اختيار انسان قرار داده است.

در برخي از آيات و روايات بعد از بيان نعمتهاي مادي و معنوي الهي، انسانها به شكر گزاري فرا خوانده شدهاند: فاذكروني أذكر كم و اشْكروالي ولا تكفرون؛(1) پس به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم و شكر مرا كنيد و كفران (در برابر نعمتها) نكنيد.

و در روايات آمده است كه شكرگزاري زمينه نعمتهاي ديگر را فراهم ميكند.

امام علي(ع) فرمود: هنگامي كه مقدمات نعمتهاي خداوند به شما ميرسد، سعي كنيد با شكر گزاري بقيه را به سوي خود جلب كنيد، نه آن كه با شكر گزاري كم آن را از خود برانيد.(2)

بنده همان به كه زتقصير خويش

عذر به درگاه خدا آورد

ورنه سزاوار خداونديش

كس نتواند كه به جا آورد

پي نوشتها:

1. بقره (2) آيه 152؛ تفسير نمونه، ج 1، ص 510.

2. نهج البلاغه، كلمات قصار، شماره 13.











دفتر تبليغات اسلامي