مسلمان به معناي كنوني آن، به كسي گفته ميشود كه پيرو دين حضرت محمّد9 است; بنابراين، آسيه، مسلمان به معناي كه در ذهن ما هست، نبوده; چون سالها قبل از اسلام ميزيسته است.

امّا از آن جا كه قرآن ميفرمايد: إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللّهِ الْإِسْلاَم...;(آلعمران،19) دين در نزد خدا اسلام ]و تسليم در برابر حق[ است...

و روح دين در همة زمانها، چيزي جز تسليم در برابر حقيقت و فرمان خداوند، نبوده است، ميتوان همة خداپرستان جهان و كساني كه پيرو حقيقي اديان الهي بودهاند را مسلمان ناميد.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 2، ص 349، دارالكتب الاسلامية.)

پرستش و عبادت خداوند در همة اديان الهي بوده و يكي از دعوتهاي مشترك پيامبران دعوت به پرستش خداوند است اعبدوا الله (اعراف، 59، 65، 73، 85) وَ لَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاًأَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ...; (نحل، 36) و همانا درس ميان هر امّتي، پيغمبري فرستاديم تا به مردم ابلاغ كند كه خداي يكتا را بپرستيد و از طاغوت دور ميكنيد...

نماز مخصوص دين اسلام نيست، در اديان پيشين هم بوده است، حضرت ابراهيمغ ميفرمايد: رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلـَوةِ وَمِن ذُرِّيَّتِي... (ابراهيم، 40) خداوند به حضرت موسيغ ميفرمايد: ...وَأَقِمِ الصَّلاَةَ لِذِكْرِي (طه، 14) حضرت عيسي در گهواره ميفرمايد: ...وَ أَوْصَـَنِي بِالصَّلَوَةِ وَ الزَّكَوَةِ مَا دُمْتُ حَيًّا(مريم، 31) و مخالفان حضرت شعيب به او ميگفتند: يَـَشُعَيْبُ أَصَلَوَتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ ءَابَآؤُنَآ... (هود، 87) با وجود نماز در همة اديان، امّا كيفيت آن با كيفيت نماز در دين اسلام متفاوت بوده است.

از آن جا كه آسيه يكي از زنان خداپرست (تحريم، 11) و يكي از چهار زن برتر بهشت است;(ر.ك: بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 8، ص 178.) قطعاً خدا را عبادت ميكرده و نماز ميخوانده است، ولي كيفيت نماز و عبادت او را تاريخ به طور دقيق نقل نكرده است. يكي از عبادتهاي آسيه، دعا است كه قرآن نقل كرده است.(تحريم، 11)(ر.ك: تفسير نمونه، ج 24، ص 303.)



فرهنگ ومعارف قرآن