حقيقت نماز توجه بنده به خداوند و تجديد عهد بندگي و اظهار تسليم و سرسپردگي در برابر قادر متعال است، نماز آدابي دارد كه از جمله آنها خواندن نماز به زبان عربي است. زبان عربي زبان وحي و زبان قرآن است. زماني كه اسلام در ايران مورد پذيرش قرار گرفت، ايرانيان نماز را به زبان عربي اقامه كردند، چون ايرانيان زبان عربي را زبان اسلام ميدانستند، نه زبان قوم عرب؛ نيز از آن رو كه اسلام را متعلق به همه ميدانستند، زبان عربي را متعلق به خود و همه مسلمانان ميدانستند.(1)

ميتوان ادعا كرد كه خواندن نماز به زبان فارسي، امر قابل قبول و مستندي نيست.

اين مسئله كه در ماوراءالنهر، مردم نماز را به فارسي ميخواندند، بايد اولاً دليل قطعي تاريخي بر آن اقامه شود. ثانياً بايد ثابت شود كه همه عالمان و فقها نه توده مردم به اين گونه رفتار ميكردند، كه اين مسئله نميتواند مسلّم باشد يا ثابت شود. ثالثاً به عقيده شيعه اجماعي حجت است كه كشف از قول و سخن معصوم كند. با توجه به اين كه دليل قطعي از معصوم وارد شده كه نماز بايد به عربي خوانده شود، ديگر نوبت به اجماع نميرسد.

در هر حال، نماز صحيح، نمازي است كه به زبان عربي اقامه شود و اين نظر مورد اتفاق همه مراجع و علما ميباشد.

پينوشتها:

1 - استاد شهيد مرتضي مطهري، مجموعه آثار، ج 14، ص 106.



دفتر تبليغات اسلامي