قرآن مي فرمايد: «ان الصلوة تنهي عن الفحشاء و المنكر» در حالي كه مسلمانان نماز مي خوانند و مرتكب فحشاء هم مي شوند. جمع اين دو امر چگونه قابل تصوّر است؟


ترديدي نيست كه توجّه به خدا و ياد وي جلوگير انسان از فحشاء و منكرات است و قرآن مجيد هم مي فرمايد: «اقم الصلوة لذكري; نماز را بخاطر ياد من بپاداريد». بر اين اساس، كساني كه نماز مي خوانند و كارهاي زشت هم انجام مي دهند; يا به خاطر اين است كه نمازشان صحيح و كامل نيست يا به تدريج نماز آنانرا از كار زشتشان باز خواهد داشت.
واضح است كه نماز و آثار آن درجات و مراتب دارد. به هر نسبت كه انسان به نماز توجّه بيشتري داشته باشد، بيشتر از گناه و فحشاء، مصون خواهد ماند. لازم به تذكّر است كه چنين نيّت كه بلوجود نور، تاريكي و ظلمت هم باشد پس اگر انسان تاريكيي در وجود خويش مي بيند، قطعاً بايست دنبال نور بگردد.
 
( بخش پاسخ به سؤالات )


ـ210ـ


تبيان

بازگشت