حضور قلب در نماز عبارت است از توجه قلبي به پروردگار داشتن وحالتي كه مناسب با عظمت خداوند است. پرستش بايد همراه با قلبي سرشاراز احساس عظمت خدا و كوچكي و نياز در مقابل او باشد و راه بدست آوردنآن اين است كه نمازگزار به معناي الفاظ و كلمات آن توجه نمايد و اين توجهبايد چنان باشد كه گويا خدا را ميبيند و ذلت و كوچكي خويش را در برابرقدرت و عظمت او حس كند. در حديث است كه «اعبد الله كانك تراه» خدار اچنان عبادت كنيد كه گويا او را ميبيني.(مصباح الشريعه ص 8)

ستاد اقامه نماز