عبادت در لغت بمعني ذليل و رام شدن مي باشد ، عبادت نوعي از سپاس و مرتبه والاي آن است زيرا حقيقت عبادت ، خضوع است در حد اعلاي آن كه با عالي ترين مراحل تعظيم توأم باشد . عبادت خدا بر دو نوع است : اطاعت از دستورات او در همه ي شئون زندگي كه آن را عبادت عام گويند ، مانند كلام حضرت رضا (ع) كه فرمود: نگاه به سه چيز عبادت است: نگاه به صورت پدر و مادر و نگاه به قرآن و نگاه به دريا . وديگر عبادت به معني تذلل توأم با تقديس ونهايت خضوع وآن را عبادت خاص نامند مانند نماز و روزه وامثال آن. رسول اكرم (ص) فرمود: بهترين مردم كسي است كه دلباخته عبادت بوده آن را به آغوش كشد واز عمق جان آن را دوست داشته به آن بچسبد وخود را در اختيار آن نهد، وچنين كسي در غم دنياي خويش نباشد كه به خوشي ورفاه ميگذراند يا در سختي وشدت. پيغمبر اكرم (ص) فرمود : هر عبادتي [ در آغاز ] شور و نشاطي دارد كه رفته رفته به سردي مي گرايد ، پس هر آن كس كه شور و نشاط اش در عبادت طبق سنت بود [ نه به سليقه خودش ] وي در راه هدايت مي باشد و هر كه بر خلاف سنت من بود گمراه است و عملاش به زيان او خواهد بود. من هم نماز مي خوانم و هم مي خوابم ، گاه روزه و گاه مفطرام ، هم مي خندم و هم مي گريم ، پس هر كه از روش من روي گردان باشد از من نيست .


مؤسسه آل البيت عليهم السلام