به نظر ميرسد ما وقتي با نماز انس

ميگيريم كه نخواهيم فقط وقت نماز عبد خدا باشيم

و در سائر اوقات عبد هوا و هوس و دنيا. اگر در

اوقات ديگر شبانه روز هم در ارتباط با خدا بوديم و

در فضاي عبوديت خدا نفس كشيديم و گام

برداشتيم با نماز هم سنخ و آشنا و مانوس هستيم

چرا كه در اوقات ديگر هم مشغول عبادت وارتباط با

خدا بوسيله انجام واجبات و ترك محرمات و پرهيز

از غفلتها هستيم و آنها هم خود نوعي نماز است.

خوشا آنان كه دائم در نمازند.


ستاد اقامه نماز