ترك نماز، قصور در مهمترين دستور الهي و انجام ندادن بزرگترين وظيفه و برنامه زندگي است.
ترك نماز، ناشكري، ناسپاسي و كفران نعمتهاي الهي و برداشتن عمود و ستون دين است؛ زيرا نماز پايه دين است.
ترك نماز و عبادت، باعث ميشود كه آفرينش و زندگي انسان، بيهوده و لغو باشد؛ در حالي كه انسانها براي عبادت آفريده شدهاند. ترك نماز و نياش، موجب ترك لذت بخشترين حالات انسان است. جوامع، ملتها، اقوام، نژادها - از اول تاريخ تا حال - با نيايش، عبادت و مناجات پويا و زنده ماندهاند (هر چند در روش و كردار و گفتار دچار انحراف هم شدهاند).
در هيچ زماني، انسان بي نياز از عبادت و پرستش خداوند نبوده و نخواهد بود؛ اما اين عبادت بايد با برنامه و روش خاصي صورت گيرد وگرنه هيچ بهره و نتيجهاي، نصيب شخص نيايشگر نخواهد شد.
خداوند ميفرمايد:
ان الصلاة كانت علي المؤمنين كتاباً موقوتاً؛ البته نماز بر مؤمنان به طور حتم فرض و واجب شده است.(عنكبوت، آيه 44)
وجوب نماز يكي از ضروريات دين مقدس اسلام و فريضهاي بزرگ و وظيفهاي سنگين در اين آيين پاك است.
خواندن نماز، شرط قبولي ساير اعمال و عبادتها است: الصلاة عمود الدين ان قبلت، قبل ماسواها و ان ردت رد ما سواها؛ نماز پايه دين است، اگر مورد قبول واقع شد، ساير عبادتها هم قبول ميشود، ولي اگر پذيرفته نشد، ساير اعمال نيز پذيرفته نخواهد شد.(بحار الانوار، ج 10، ص 394)
ترك نماز و يا سبك شمردن آن، آثار و نتايج شوم فراواني دارد؛ حضرت رسول در اين باره ميفرمايد:
هر كس نماز را سبك بشمارد، دچار پانزده بلا ميشود شش بلإ؛گ 1** در دنيا و سه بلا در هنگام مرگ و سه بلا در قبر و سه بلا و عقوبت هنگامي كه از قبر بيرون ميآيد:
اما آنچه در دنيا به آن دچار ميشود:
اول، خداوند بركت را از عمر او برمي دارد؛
دوم، خداوند بركت را از روزياش بر ميدارد؛
سوم، چهره خوبان از او گرفته ميشود؛
چهارم، كار نيك وي ديگر پاداش نخواهد داشت؛
پنجم، دعايش به اجابت نميرسد؛
ششم، از دعاي خوبان بهرهاي نخواهد داشت.
اما آنچه در هنگام مرگ به آن دچار ميشود:
اول، آن كه با ذلت و خواري ميميرد؛
دوم، گرسنه از دنيا ميرود؛
سوم، تشنه ميميرد... .
اما آنچه در قبر گريبانش را ميگيرد:
اول، آن كه خداوند ملكي را در قبر وي ميگمارد، تا او را شكنجه كند؛
دوم، قبر وي تنگ خواهد گرفت.
سوم، درون قبر وي تاريك خواهد بود.
اما آنچه در قيامت هنگام برخاستن از قبر به آن دچار ميشود:
اول، آن كه خداوند فرشتهاي بر او ميگمارد تا وي را با صورت بر زمين بكشد، در حالي كه مردم نظاره ميكنند؛
دوم، با وي محاسبه سختي خواهد داشت؛
سوم، هرگز خداوند به وي نظر رحمت نميافكند و تطهيرش نميكند و عذاب دردناك و سختي در انتظار او است.(مستدرك الوسائل، ج 1، ص 171 - 172)
در روايت ديگري آمده است: عبيد بن زرارة ميگويد: از امام صادق(ع) پرسيدم: گناهان كبيره كدام اند؟
آن حضرت فرمود: گناهان كبيره در نوشتار عليبن ابي طاب (ع) هفت چيز است: كفر به خداوند، كشتن انسان، عاق پدر و مادر شدن، ربا گرفتن، خوردن مال يتيم به ناحق، فرار از جهاد و تعرب بعد از هجرت. عبيد ميگويد: از امام پرسيدم: يك درهم از مال يتيم خوردن، بزرگتر است يا ترك نماز؟
حضرت فرمود: ترك نماز.
عرض كردم: شما ترك نماز را از گناهان كبيره به حساب نياورديد. حضرت فرمود: اولين گناه كبيره چه بود؟
عرض كردم: كفر به خداوند.
فرمود: شكي نيست كه تارك نماز كافر است. (وسائل الشيعه، ج 11، ص 254)


ستاد اقامه نماز