آثار نماز:

1. نماز، وسيله شستشوي گناهان و موجب آمرزش الهي است. پيامبراكرمميفرمايد: هر كس با معرفت نماز بخواند، بخشيده ميشود.(بحارالانوار، علامه مجلسي;، ج 79، ص 207، داراحيأالتراث العربي، بيروت.)

2. نماز سدي در برابر گناهان آينده است: همانا نماز از فحشا و منكرات جلوگيري ميكند. (عنكبوت، 45)

3. توجه به نماز به انسان نيرو ميبخشد: از صبر و نماز ياري بجوييد. (بقره، 45)

4. پيامبراكرمفرمود: نماز ستون دين است; هر كس نمازش را ترك كند، دينش را منهدم و خراب كرده است.(همان، ص 202.)

و... .

اثرات ترك نماز:

1. رسول اكرم ميفرمايد: كسي كه بدون عذر، نمازش را ترك كند، قطعاً اعمال خيرش حبط و بيفايده ميگردد.

2. اميرمؤمنان عليميفرمايد: اللهم العن من ترك الصلوة متعمداً; خدايا لعنت كن كسي را كه عمداً نماز را ترك كند.

3. ترك نماز، موجب ورود در آتش است: مؤمنان از مجرمان سؤال ميكنند كه چه چيز شما را به دوزخ انداخت؟! ميگويند: ما از نمازگزاران نبوديم. (مدثر، 40 ـ 41)

4. پيامبراكرمميفرمايد: كسي كه نمازش را سبك بشمارد، از من نيست; و الله بر سر حوض كوثر بر من وارد نخواهد شد.(همان، ص 224.)

و...

بنابراين كسي كه به ترك و يا سستي در نماز مبتلا شده، بايد هر چه زودتر توبه نمايد و نمازهايي را كه نخوانده، قضايش را بجا آورد، اميد است كه مورد بخشش خداوند واقع شود، زيرا درِ توبه براي همگان و براي هميشه باز است، و نااميدي از عفو و بخشش خداوند مهربان، از گناهان بزرگ به شمار ميآيد: قُلْ يَـَعِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَيََّ أَنفُسِهِمْ لاَتَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ # وَ أَنِيبُوَّا إِلَيَ رَبِّكُمْ وَ أَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لاَتُنصَرُونَ;(زمر،53 ـ 54) بگو: اي بندگان من كه بر خود اسراف و ستم كردهايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همة گناهان را ميآمرزد. و به درگاه پروردگارتان باز گرديد، و در برابر او تسليم شويد، پيش از آن كه عذاب به سراغ شما آيد سپس از سوي هيچ كس ياري نشويد.

قرآن كريم در جايي ديگر ميفرمايد: توبه، نزد خداوند، تنها براي كساني است كه از روي ناداني مرتكب گناه ميشوند; سپس بزودي توبه ميكنند; اينانند كه خدا توبهشان را ميپذيرد، و خداوند، داناي حكيم است # و توبة كسانيكه گناه ميكنند تا وقتي كه مرگ يكي از ايشان در رسد، ميگويد: اكنون توبه كردم، پذيرفته نيست.(نسأ، 17 و 18.) خداوند متعال در اين آيات به طور صريح، مسأله توبه را مطرح، و برخي از شرايط پذيرش آنرا بيان فرموده است;(ر.ك: تفسير نمونه، همان، ج 3، ص 348 و 349.) پس اولين قدم جهت ترك گناه، توبة حقيقي از گناه است. بعد از اين مرحله، توبه كننده بايد دستورهايي را به كار بندد تا به گناه گذشته باز نگردد و به تعبيري، تا به عهد و پيماني كه در پيشگاه خداوند بسته، وفادار بماند; از جمله:

1. جدا شدن از محيط گناه و عدم شركت در مجالس معصيت; زيرا توبهكار، در آغاز امر آسيبپذير است و مانند بيماري است كه تازه از بستر برخاسته كه اگر با پاي خود به محيطهاي آلوده برود، احتمال آلودگي مجدد فراوان است.

2. بايد در مورد دوستان و معاشران خود تجديد نظر كند و اگر كساني بودهاند كه درگذشته او را به گناه تشويق ميكردند، از آنها فاصله بگيرد.

3. هر زمان كه وسوسه و انگيزههاي آن گناه در او پيدا شد، به ذكر خدا روي آورد; زيرا: أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطمَئِنُّ القُلُوبُ;(رعد، 28.) ذكر خدا ماية آرامش دلها است.

4. همواره دربارة آثار زيانبار گناهي كه آنرا ترك كرده، بينديشد و آن آثار را نصب العين خود قرار دهد تا مبادا بر اثر غفلت از آن و فراموش كردن اثرهاي مرگبار آن گناه، بار ديگر انگيزه انجام آن در او رشد كند.

5. در سرگذشت پيشينيان و كسانيكه بر اثر گناهان مختلف گرفتار مصايب دردناكي شدهاند، بينديشد.

6. در مورد عقوبت و مجازاتهايي كه بر يكايك گناهان وعده داده شده، انديشه كند.

7. بايد وقت شبانه روزي خود را با برنامههاي صحيح پر كند; برنامههايي مانند تلاش براي زندگي آبرومند، عبادت و بندگي خدا و سرگرميهاي سالم و...; زيرا بيكاري و خالي ماندن اوقات فراغت، دشمن بزرگي است كه زمينه را براي وسوسههاي بازگشت به گناه و معصيت هموار ميسازد.(پيام قرآن، آيتالله مكارم شيرازي، ج 1، ص 239 و 240، انتشارات مدرسه الامام اميرالمؤمنين.)



فرهنگ ومعارف قرآن