اين سخن درستي نيست كه شخص بگويد: چون گناه كردهام، پس نماز خواندن، فايدهاي ندارد، زيرا اوّل اين كه: خداوند نماز را در هر حالي بر همه، واجب كرده است، پس هر كس، چه گناهكار، چه غير گناهكار بايد نماز بخواند. دوم اين كه: يكي از علّتهايي كه خداوند نماز را بر انسان واجب كرد، آن بود كه كه نماز، انسان را از نزديك شدن به گناه باز ميدارد و هم چنين از آلودگيها و گناهان پاك ميكند; يعني نماز هم از گناه پيشگيري ميكند و هم مبتلا به آن را، درمان مينمايد. خداوند دربارة پيشگيري نماز از گناهان ميفرمايد: وَ أَقِمِ الصَّلَوَةَ إِنَّ الصَّلَوَةَ تَنْهَيَ عَنِ الْفَحْشَآءِ وَ الْمُنكَر;(عنكبوت،45) و نماز را برپادار، كه نماز ]انسان را[ از زشتيها و گناه باز ميدارد.

از طرف ديگر، نماز، وسيلة شست و شوي گناهان و مغفرت و آمرزش الهي است، چرا كه خواه ناخواه، نماز انسان را به توبه و اصلاح دعوت ميكند. در حديثي ميخوانيم: پيامبر6 از ياران خود پرسيدند: اگر بر در خانة يكي از شما نهري از آب صاف و پاكيزه باشد و در هر روز پنج بار خود را در آن شست و شو دهد، آيا چيزي از آلودگي و كثافت در بدن او ميماند؟

ياران در پاسخ عرض كردند: نه، فرمود: نماز درست، همانند اين آب جاري است; هر زمان كه انسان نمازي ميخواند، گناهاني كه در ميان دو نماز انجام شده است، از ميان ميرود.(وسائل الشيعه، شيخ حرّ عاملي، ج 4، ص 12، نشر آلالبيت.)

واجبات ديگر هم همين گونه هستند; پس گناهكار بودن، نميتواند مجوّز ترك واجبات باشد. اگر شخص گناهكار، واجبات خود را انجام دهد، خداوند فقط او را بر گناهانش مجازات ميكند، ولي اگر گناهكار ـ علاوه بر انجام گناه ـ واجبات خود را هم ترك كند، دو مجازات، در انتظار اوست: 1. مجازات براي انجام گناهان 2. مجازات براي ترك واجبات.



فرهنگ ومعارف قرآن