به طور قاطع نميتوان گفت كه آثار و بركات كدام نماز بيشتر است.
اصولاً نمازها، علاوه بر اين كه آثار و نتايج مشتركي دارند، داراي آثار و نتايج مخصوص به خود نيز ميباشند ؛ مثلاً نماز صبح در تقويت اراده فرد، كمك به سلامتي و نشاط او با سحر خيزي، رفع مشكلات عصبي (اضطراب و افسردگي)، حضور پرنشاط و با روحيه در طول روز، دست يافتن به لذتهاي معنوي در آغاز سحر و... نقش مهم و قابل توجهي دارد.ساير نمازها نيز در قسمتهاي مخصوص به خود، ممكن است آثار و نتايج درخشاني نيز داشته باشند. اصولاً نماز براي به ياد خدا بودن ودوري از غفلت وپاكيزگي وطهارت جسم و روح انسانها قرار داده شده است وبراي آن كه حالت ذكر و ياد دائمي باشد در اوقات مختلف شبانه روز لازم وواجب گرديده است: هنگام طلوع، نماز صبح، وسط روز نماز ظهر و عصر و شب هنگام، نماز مغرب و عشا خوانده ميشود تا بندگان با اين نمازها در اوقات مختلف همانند كسي كه در شبانه روز چندين بار جسم خود را در چشمه زلال شست وشو ميدهد و دائماً آن را نظيف و پاكيزه نگه ميدارد، روح و روان خود را با مبدأ اعلي ارتباط دهند و از او نور و نيرو بگيرند.
گفتني است كه تجربه نشان داده كه اگر مسائل تربيتي، تحت انضباط و شرايط معين قرار نگيرد، عدهاي آنها را به دست فراموشي ميسپارند و اساس آن به كلي متزلزل ميگردد. اين گونه مسائل، حتماً بايد در اوقات معين و تحت انضباط دقيق قرار گيرد تا هيچ كس عذر وبهانهاي براي ترك آن نداشته باشد ؛ به خصوص اين كه انجام دادن اين عبادات در وقت معين - مخصوصاً اگر به صورت دسته جمعي (جماعت) باشد - داراي شكوه و تأثير وعظمت خاصي خواهد بود كه قابل انكار نيست و در حقيقت يك كلاس بزرگ انسان سازي را اين وقتشناسي تشكيل ميدهد.


ستاد اقامه نماز