نمازگزار ناچار است كه براي صحت و قبولي نماز خود از بسياري از گناهان اجتناب ورزد، مثلاً، يكي از شرايط نمازمشروع بودن ومباح بودن تمام وسايلي است كه در آن به كار ميرود، ماند آب وضو و غسل، جامهاي كه با آن نماز ميگزاردو مكان نمازگزار. اين موضوع سبب ميشود كه گرد حرام نرود و در كار و كسب خود از هر نوع حرام اجتناب نمايد. زيرابسيار مشكل است كه يك فرد تنها در امور مربوط به نماز به حلال بودن آنها مقيد شود و در موارد ديگر بي پروا باشد.
گويا آية زير به همين نكته اشاره ميكند و ميفرمايد: «ان الصلوة تنهي عن الفحشاء و المنكر؛ كه نماز (انسان را) اززشتيها و گناه باز ميدارد»
بالاخص اگر نمازگزار متوجه باشد كه شرط قبولي نماز در پيشگاه خداوند اين است كه نمازگزار زكات و حقوقمستمندان را بپردازد؛ غيبت نكند؛ از تكبر و حسد بپرهيزد؛ از مشروبات الكلي اجتناب نمايد وبا حضور قلب و توجه و نيتپاك به درگاه خدا رو آورد و به اين ترتيب نمازگزار حقيقي ناگزير است تمام اين امور را رعايت كند. روي همين جهات،پيامبر گرامي ما(ص) ميفرمايد: نماز چون نهر آب صافي است كه انسان خود را در آن شست و وشو ميدهد؛ اگر كسي درشبانه روز پنج مرتبه خود را با آب پاك شست و شو دهد، هرگز بدن او آلوده و كثيف نميشود. همچنين كسي كه در شبانهروز پنج مرتبه نماز بخواند و حضور قلب خود را در اين چشمة صاف معنوي شست و شو دهد، هرگز آلودگي گناه بر دل وجان او نمينشيند.


ستاد اقامه نماز