اگر قلب پاك باشد، ديگر چه نياز به خواندن نماز است؟ در هر كجا مي توان با همان قلب پاك خدا را ياد كرد.


خداوند انسان را آفريد تا او را عبادت كند و اعضا و جوارح به او داد تا به وسيله آن تكليف خود را انجام دهد. البته بسياري از عبادتها نياز به زحمت دادن به اعضا و جوارح بدن ندارد، مثلاً سكوت عبادتي است كه بدون انجام فعل و انفعالي، رازگشاي بسياري از نهفتهها است، ولي در پي انجام بسياري ديگر از اعمال آدمي مصالحي نهفته است كه جز به مشقت تن كسب نميشود، مثلاث اگر انسان بخواهد از ضعف جسماني در امان باشد، به كسب و كار مي پردازد تا از ثمرات آن براي خود آب و ناني فراهم كند و اين جز به زحمت تن ميسور نيست.

اسلام به عنوان كاملترين دين از طرف رسول خدا بر مردم آن روزگار عرضه شد كه خطاب آن تا به امروز و فرداي قيامت ادامه دارد و هر كسي كه در هر زمان به دنيا بيايد، مخاطب اين دين خواهد بود.

در اين دين دستورهاي فراواني كه انجام آن به تصفيه روح و كسب تعالي مي انجامد، وجود دارد، مثلاً اگر يك باغبان با زحمت بسيار، نهالي بر زمين مي نشاند، اگر به آن آب ندهد، يا از رسيدگي به آن دريغ كند، اين نهال كوچك به ثمر نخواهد نشست. حالا اگر باغبان فقط به نيت خير و دادن امي تنها به درخت، به انتظار بنشيند، آيا نها لاو به درختي تناور تبديل خواهد شد يا آن كه در همان روزهاي اول خشك مي شود؟

انسان همين طور است؛ بايد زحمت بكشد تا نهال روحش به درختي تنومند تبديل شده و از ثمرات بسيارش بهرهمند شود. نماز از جمله آداب مهمي است كه انجام آن بر هر مسلماني واجب است. درباره نماز سفارشهاي بسياري شده است كه مهمترين آن به دست آوردن روح عبويت و بندگي است. در قرآن نزديك به 68 بار با كلمه صلوة نسبت به انجام آن سفارش شده است. قرآن مي فرمايد:

نماز از فحشاء و منكر باز مي دارد.(1)

از صبر و نماز ياري بطلبيد و اين كار جز براي خاشعان گران است.(2)

نماز وظيفه ثابت و معيّني براي مؤمنان است.(3)

بندگان من كه ايمان آوردهاند بگو نماز را بر پا دارند.(4)

خانواده خود را به نماز فرمان ده و بر انجام آن شكيبا باش.(5)

امام باقر(ع) فرمود: نماز عمود دين است.(6)

اگر عمود دين بشكند، سقف دين سقوط مي كند. شخص متدين اگر داراي قلب پاكي باشد، به خاطر خدا به انجام تكليف مي پردازد و چون پروانه گرد شمع وجود حق مي چرخد.

پي نوشتها:

1. عنكبوت (29) آيه 45.

2. بقره (2) آيه 45.

3. نساء (14) آيه 103.

4. ابراهيم (14) آيه 31.

5. طه (20) آيه 132.

6. ميزان الحكمة، ج 2، ص 1627، حديث 10547.



دفتر تبليغات اسلامي

بازگشت