ترك نماز، قصور در مهمترين دستور الهي و انجام ندان بزرگترين

وظيفه و برنامه زندگي است.

ترك نماز، ناشكري، ناسپاسي و كفران نعمتهاي الهي و برداشتن عمود

و ستون دين است; زيرا نماز پايه دين است.

ترك نماز و عبادت، باعث ميشود كه آفرينش و زندگي انسان، بيهوده و

لغو باشد; در حالي كه انسانها براي عبادت آفريده شدهاند. ترك نماز و

نياش، موجب ترك لذت بخشترين حالات انسان است. جوامع، ملتها،

اقوام، نژادها ؤ از اول تاريخ تا حال ؤ با نيايش، عبادت و مناجات پويا و زنده

ماندهاند (هر چند در روش و كردار و گفتار دچار انحراف هم شدهاند).

در هيچ زماني، انسان بي نياز از عبادت و پرستش خداوند نبوده و

نخواهد بود; اما اين عبادت بايد با برنامه و روش خاصي صورت گيرد وگرنه

هيچ بهره و نتيجهاي، نصيب شخص نيايشگر نخواهد شد.

خداوند ميفرمايد:

((ان الصلاه كانت علي الموئمنين كتابا موقوتا; البته نماز بر موئمنان به

طور حتم فرض و واجب شده است)).(عنكبوت، آيه 44)

وجوب نماز يكي از ضروريات دين مقدس اسلام و فريضهاي بزرگ و

وظيفهاي سنگين در اين آيين پاك است.

خواندن نماز، شرط قبولي ساير اعمال و عبادتها است: ((الصلاه

عمود الدين ان قبلت، قبل ماسواها و ان ردت رد ما سواها; نماز پايه

دين است، اگر مورد قبول واقع شد، ساير عبادتها هم قبول ميشود، ولي

اگر پذيرفته نشد، ساير اعمال نيز پذيرفته نخواهد شد)).(بحار الانوار، ج 10،

ص 394)

ترك نماز و يا سبك شمردن آن، آثار و نتايج شوم فراواني دارد; حضرت

رسول در اين باره ميفرمايد:

((هر كس نماز را سبك بشمارد، دچار پانزده بلا ميشود شش بلا در دنيا و

سه بلا در هنگام مرگ و سه بلا در قبر و سه بلا و عقوبت هنگامي كه از قبر

بيرون ميآيد:

اما آنچه در دنيا به آن دچار ميشود:

اول، خداوند بركت را از عمر او برمي دارد;

دوم، خداوند بركت را از روزياش بر ميدارد;

سوم، چهرهئ خوبان از او گرفته ميشود;

چهارم، كار نيك وي ديگر پاداش نخواهد داشت;

پنجم، دعايش به اجابت نميرسد;

ششم، از دعاي خوبان بهرهاي نخواهد داشت.

اما آنچه در هنگام مرگ به آن دچار ميشود:

اول، آن كه با ذلت و خواري ميميرد;

دوم، گرسنه از دنيا ميرود;

سوم، تشنه ميميرد... .

اما آنچه در قبر گريبانش را ميگيرد:

اول، آن كه خداوند ملكي را در قبر وي ميگمارد، تا او را شكنجه كند;

دوم، قبر وي تنگ خواهد گرفت.

سوم، درون قبر وي تاريك خواهد بود.

اما آنچه در قيامت هنگام برخاستن از قبر به آن دچار ميشود:

اول، آن كه خداوند فرشتهاي بر او ميگمارد تا وي را با صورت بر زمين

بكشد، در حالي كه مردم نظاره ميكنند;

دوم، با وي محاسبهئ سختي خواهد داشت;

سوم، هرگز خداوند به وي نظر رحمت نميافكند و تطهيرش نميكند و

عذاب دردناك و سختي در انتظار او است.))(مستدرك الوسائل، ج 1، ص

171 ؤ 172)

در روايت ديگري آمده است: عبيد بن زراره ميگويد: از امام صادق(ع)

پرسيدم: گناهان كبيره كدام اند؟

آن حضرت فرمود: گناهان كبيره در نوشتار عليبن ابي طاب (ع) هفت

چيز است: كفر به خداوند، كشتن انسان، عاق پدر و مادر شدن، ربا گرفتن،

خوردن مال يتيم به ناحق، فرار از جهاد و تعرب بعد از هجرت. عبيد

ميگويد: از امام پرسيدم: يك درهم از مال يتيم خوردن، بزرگتر است يا ترك

نماز؟

حضرت فرمود: ترك نماز.

عرض كردم: شما ترك نماز را از گناهان كبيره به حساب نياورديد.

حضرت فرمود: اولين گناه كبيره چه بود؟

عرض كردم: كفر به خداوند.

فرمود: شكي نيست كه تارك نماز كافر است. (وسائل الشيعه، ج 11، ص

254)


ستاد اقامه نماز