اثر پوشش و حجاب در نماز به خدال متعال باز نميگردد، بلكه به خود نمازگذار باز ميگردد; توضيح اينكه: نمازگذار در پيشگاه با عظمت پروردگار و خالق متعال و مالك مطلق كه بر همة هستي احاطه كامل دارد، به عبادت ايستاده; لذا بايد تمام مراتب و مراحل ادب ظاهري و باطني را به جاي آورد، هر چند در اين باره از سوي خداي متعال تخفيف داده شده و به بنده اجازه داده است تا حداقل، با رعايت بخش كوچكي از آداب حضور، به عبادت بايستد; بنابراين، سر كار او با محرم و نامحرم نيست، بلكه با خداوند عليم و حكيم است و پوشش او نيز از آدابي است كه رعايت آن براي ورود به پيشگاه پروردگار، لازم است; همچنانكه درآوردن كفش احترام است و نيز دربارة ديگران، بلند شدن، كلاه از سر گرفتن، دست به سينه ايستادن، كفش جفت كردن و... ممكن است احترام به شمار آيد; در نتيجه نمازگذار چه در حضور ديگران و چه به تنهايي، خداي خويش را حاضر و ناظر ميبيند و تلاش ميكند تا با رعايت پوشش لازم كه از سوي شريعت قرار داده شده، ادب حضور را نگه دارد.

آداب حضور تنها به پوشش لازم، ختم نميشود، بلكه لباس پاكيزه پوشيدن، شانه كردن، عطر زدن، مسواك كردن نيز از جمله آدابي است كه مستحب است نمازگذار آنها را انجام دهد.(ر.ك: توضيحالمسائل مراجع، ابتداي احكام نماز.)

ناگفته نماند كه حجاب بانوان علاوه بر آنچه ذكر شد ممكن است حكمتهاي ديگري نيز داشته باشد، مانند اينكه زن بياموزد كه به هنگام حضور در اجتماع، بهترين شكل رعايت عفت و متناسبترين پوشش هماهنگ با روحيات دروني او، حجاب اسلامي است كه از سوي خداي متعال، براساس علم و حكمت، قرار داده شده است.

ـ نوع لباس به اختيار نمازگذار است، ولي بايد بگونهاي باشد كه در مجموع حجاب لازم در نماز رعايت شود. (حجاب نمازگذار مرد و زن متفاوت و در رسالههاي عمليه در بحث پوشانيدن بدن در نماز، آمده است.(ر.ك: توضيحالمسائل مراجع، مسألة 788 و 789، انتشارات جامعه مدرسين.)



فرهنگ ومعارف قرآن