در همة نمازهاي واجبي و مستحبي در ركعت دوم قنوت قبل از ركوع مستحب است و مدرك آن علاوه بر روايات ائمه اهل بيت (ع) روايتي است كه اهل سنت از پيامبر گرامي(ص) نقل ميكنند.
براء بن عازب كه از ياران رسول خداست ميگويد: «كان رسول الله(ص) لا يصلي صلاه مكتوبه إلا قنت فيها.» (سنن دارقطني:2/37، حديث 4؛ سنن بيهقي:2/198.)
[پيامبر نماز واجبي نميخواند مگر اين كه در آن قنوت به جا ميآورد.]
و نيز از اميرمؤمنان (ع) نقل ميكنند كه آن حضرت در نماز مغرب قنوت بجا ميآورد.(سنن بيهقي:2/245.)
هرگاه قنوت در نماز مغرب مشروع باشد با ديگر نمازها فرقي نخواهد داشت.
زراره از امام باقر (ع) نقل ميكند: «القنوت في كل صلاه في الركعه الثانيه قبل الركوع» [قنوت در تمام نمازها در ركعت دوم پيش از ركوع است.] (وسائل:4/900،باب 3 از ابواب قنوت،حديث 1.)
ولي بايد توجه نمود در ميان فقيهان اهل سنت دربارة قنوت نظر واحدي وجود ندارد در ميان آنها در اين مسأله اختلاف عميقي است.
الف: شافعي ميگويد: قنوت در نماز صبح در همه اوقات مستحب است.( بدايه المجتهد:1/131؛ المغني: 1/823.)
ابو حنيفه ميگويد: قنوت جز در نماز « وتر » در ديگر نمازها مكروه است.( هدايه مرغيناني:1/66؛ بدايه المجتهد:1/132.)
ابو يوسف شاگرد ابو حنيفه ميگويد: وظيفه مأموم پيروي از امام است، هرگاه او قنوت به جا آورد، مأموم بايد از آن پيروي كند.
احمد بن حنبل ميگويد: قنوت براي امام در نماز در صورتي درست است كه گروهي را براي جهاد اعزام كند.( المجموع:3/504.)
با اين اختلاف چگونه انتظار داريد كه شيعه با آنان هماهنگ باشد در حالي كه روايت رسول گرامي (ص) كه براء بن عازب آن را نقل ميكند مؤيد نظر اينها است.

تبيان