نه تنها با سه نفر ميتوان نماز جماعت تشكيل داد، بلكه دو نفر هم ميتوانند نماز جماعت تشكيل بدهند؛ يك نفر امام جماعت و يك نفرمأموم.

نماز وحدت، نماز جماعت است كه عنوان ديگري روي آن ميگذراند و خودش به تنهايي با عنوان مستقلي در فقه مطرح نميباشد. در جاهايي كه نماز جمعه برگزار نميشود، همه نمازگزاران مساجد در يك جا جمع ميشوند و نماز جماعت ميخوانند. اين را مردم نماز وحدت ميگويند.

احكام و شرايطي براي نماز جماعت ذكر شده، از آن جمله:

أ) بين امام و مأموم و هم چنين بين مأمومين نسبت به يكديگر بايد چيزي كه مانع ديدن است نباشد، اما اگر مأموم زن باشد، حايل ميان او و مردان مانعي ندارد.

ب) جاي ايستادن امام نبايد از جاي مأموم بلندتر باشد، ولي اگر مكان امام مقدار خيلي كمي بلندتر باشد، اشكالي ندارد.(1)

ج) بعد از تكبير امام اگر صف جلو آماده نماز و تكبير گفتن باشند، كسي كه در صف بعد ايستاده ميتواند تكبير بگويد، ولي احتياط مستحب آن است كه صبر كند تا تكبير صف جلو تمام شود.

د) مأموم نبايد جلوتراز امام بايستد. اگر مساوي او بايستد، اشكال دارد و به احتياط واجب بايد كمي عقبتر از امام بايستد.(2)



پينوشتها:

1 - توضيحالمسائل مراجع، ج 1، ص 802؟ 803.

2 - توضيحالمسائل مراجع، ج1، ص 804 تا 811.



دفتر تبليغات اسلامي