اگر از روايت فوق مفهوم بگيريم ميتوانيم

بگوييم: كسي كه بدون گفتن اذان و اقامه به نماز

ميايستد از امتيازات ياد شده محروم است.علاوه

اينكه اذان و اقامه مقدمه ورود به نماز است كه نماز

گزار با اجراي آن خود را بتدريج از مسايل روز مره

زندگي جدا كرده و همه چيز را به عشق سخن گفتن

با خدا ترك ميكند و كم كم آماده مناجات با معبود

خويش ميگردد بي شك كسي كه با اين مقدمه وارد

نماز شود نماز او از كيفيت و تمركز و حضور قلب

بيشتر و بالاتري برخوردار خواهد بود درست بر

عكس كسي كه بي مقدمه به نماز ميايستد چرا كه

چنين شخصي هنوز در حال و هواي امور دنيوي و

غرق در كثرات است و او به نماز هم كه بايستد با

ديگران محشور است و يقينا نماز او نماز نخواهد

بود.


ستاد اقامه نماز